Chapter OO9.

Vrolijk rende ik terug naar huis. Ik was zó blij! Alix was helemaal super en gelukkig vond ze mij dat ook. Op school zou ik wel normaal moeten doen, maar dat ging wel lukken.
Toen ik weer thuis kwam stormde Tom meteen op me af. “En hoe was het?!” Hij wenkbrauw wiebelde en ik liep hem voorbij. “Ik ga slapen, trusten.” Ik liep snel naar boven en pakte mijn tas alvast voor morgen in. Eindelijk had ik zin om naar school te gaan!

De volgende dag was ik al vroeg aanwezig op school. Neuriënd liep ik de lerarenkamer binnen. Daar zaten gelukkig al een paar leraren. “Zo zo, jij bent vrolijk!” De directeur, die ’s ochtends ook altijd in de lerarenkamer zat keek me over zijn brilletje aan. “Ehm, ja, dat klopt.” Ik glimlachte en gelukkig ging op dat moment de bel. Ik had het niet zo op de directeur. Het leek net of hij al mijn gedachten kon lezen. En dat moesten we natuurlijk niet hebben. Ik liep nog net voor de leerlingen mijn lokaal binnen en verwelkomde ze. Toen iedereen zat ging ik alle tafels na, om te kijken of er iemand ziek was. Tot dat mijn oog op de lege tafel naast Amber viel. “Is Alix ziek?” Vroeg ik aan Amber en ze haalde haar schouders op. Ik maakte een o-gebaar met mijn mond en zette de leerlingen aan het werk. Ik ging achter mijn computer zitten en startte mijn mail op. Ik ging haar mailen. Ik pakte de map waar alle informatie over de leerlingen in stond en zocht het mail adres van haar. “Hebbes.” Fluisterde ik en een paar leerlingen keken me dom aan. Ik grinnikte en ze gingen weer verder. Gelukkig waren ze rustig en werkten ze gewoon door. Was ik toch wel geschikt voor het leraar zijn! Ik opende en nieuw bericht en begon te typen.

Hee,
Ben je ziek? Of wat is er?
x Bill.

Ik verzond het mailtje en sloot snel mijn mail af toen een leerling wat aan me kwam vragen.