Indelingceremonie

Liëne hoorde een bekende zware stem roepen “eerstejaars hier heen.” Liëne keek op en zag het gezicht dat ze verwacht had te zien: het was Hagrid. Liëne liep er samen met haar vrienden naar toe. Toen ze er bijna waren botste Liëne tegen een jonge met een spits gezicht, bleke huid en blond haar. Liëne viel door de botsing op de grond. De jonge keek om en leek ineens helemaal uit het veld geslagen. “S sorry” stotterde hij nogal verlegen terwijl hij Liëne niet zo’n verlegen typ leek. Hij hielp Liëne overeind. “Hoi ik heet Draco Malfidus” zij de jonge. “Liëne Sneep” zij Liëne op haar beurt. Freek keek om en werd een beetje rood. “Kom je noch Liëne of wil je dat we zonder jouw vertrekken?” Liëne lachte “ik kom er aan” ze rende snel naar de boot waar haar vrienden al in zaten. “Wie was die vreemde jongen?” vroeg Liesbethe terwijl ze een afkeurende blik richting Draco wierp. “Ene Draco Malfidus.” “Dit is je geluks dag” fluisterde Denise lachend in Liëne`s oor zodat de rest het niet kon horen. “Eerst Harry Potter en nu Draco. Die twee zijn smoorverliefd op jou. En terecht.” Denise bekeek Liëne goed keurend.”Je moet alleen een ding weten die twee kunnen elkaar niet uitstaan dus wie kies je.” Fluisterde Denise met een twinkeling in haar ogen. “Hoe bedoel je ‘wie kies je’ ze zijn allebei egoïstisch en arrogant en ik wil iemand die niet op mijn uiterlijk valt maar op mijn innerlijk.” Fluisterde Liëne terug. “Daar heb je wel een goed punt, maar het was zo bijzo maar een grapje.” Denise grijnsde gemeen. “Heb jij eigenlijk wel eens een vriendje gehad?” vroeg Denise aan Liesbethe. “Ja bij de kleuters had ik er een maar ik weet niet of je dat echt een vriendje kan noemen.” Denise keek om. “Waarom praten jullie niet mee?” vroeg ze aan Twan en Freek. “Tja” begon Twan “hoe zal ik het uitleggen. Over dat soort dingen praten is meer iets voor meisjes.” Freek knikte instemmend en leek opgelucht. Toen kwamen ze bij een enorm kasteel aan. “Dit is het” zij Denise opgewonden. Ze liepen met nog een stuk of honderd andere kinderen naar binnen. Toen ze binnen waren kwam er een magere vrouw op hen af lopen ze had een nogal streng gezicht. “Welkom op Zweinstein. Ik ben professor Anderling. Jullie gaan twee aan twee staan. Dan lopen we zo meteen naar binnen en zal iedereen een voor een naar voren worden geroepen. Je zal de sorteert worden over de vier afdelingen Griffoendoor Zwadderig Huffelpuf of Ravenklauw. Je afdeling is net je familie zo behandel je, je afdeling ook. Maak snel tweetallen.” Denise en Liesbethe stonden vrijwel direct naast elkaar. Twan gaf Freek een duwtje richting Liëne en ging snel naast iemand anders staan. “Zullen wij dan maar samen staan?” vroeg Freek voorzichtig. Liesbethe en Denise keken even om en begonnen ineens druk te praten over de afdelingen. “Ja hoor” antwoordde Liëne vrolijk. Maar Liëne was niet erg vrolijk ze was stik zenuwachtig. Zo liepen ze de grote zaal binnen. Liëne en Freek keken hun ogen uit. Er hingen duizenden kaarsen boven de tafels. Liëne zag die Harry Potter verbaast naar Freek kijken. Liëne ging snel wat dichter tegen Freek aan lopen. Wonderbaarlijk genoeg werd hij allen een beetje rood maar hij vond het voor de rest niet erg. Ze stopte bij de oppertafel. Er stond een krukje met een nogal oude hoed naast. “Als ik je naam noem” begon professor Anderling “dan neem je plaats op het krukje en zet je de hoed op.” Anderling pakte een rol perkament en begon. Bij de derde naam voelde ze Liesbethe naast haar verstijven. Haar naam was geroepen. Ze kwam langzaam naar voren en zette de hoed op. “GRIFFOENDOOR” riep de hoed door de hele zaal en de tafel van griffoendoor begon luid te klappen. Liesbethe haastte zich er heen. Meteen daarna was Twan aan de beurt en met hem ging het precies het zelfde. Hij werd ook bij griffoendoor geplaatst. Daarna waren er heel wat anderen aan de beurt. Denise en Freek werden ook bij griffoendoor geplaatst. Daar stond Liëne hellemaal alleen. Ze keek naar haar vrienden die haar bemoedigend aan keken. “Liëne Sneep” werd er ge roepen. Liëne liep naar voren. Een leraar aan de oppertafel met vet zwartig haar en een bleke huid keek haar nieuwsgierig aan. Er werd ook ineens veel gefluisterd. Liëne trok zich er niets van aan ze dacht alleen maar ‘griffoendoor.’ Ze zette de hoed op maar voor die haar hoofd kon aanraken riep hij al “GRIFFOENDOOR” Liëne sprong overeind en liep naar haar tafel. Er werd luid voor haar geklapt. Liëne ging tegenover Liesbethe en Twan zitten en plofte tussen Denise en Freek in. Aan de oppertafel zat die rare man weer naar haar te kijken. Liëne draaide zich snel om. “Wie is dat” vroeg ze uiteindelijk aan Denise. “Dat is dus die Severus Sneep” antwoordde Denise grimmig. Er stond een oude man op aan de oppertafel. De hele zaal was meteen stil. “Welkom op Zweinstein. Ik wil jullie eerst even laten kennis maken met de nieuwe leraar verweer tegen de zwarte kunst.” Er stond een man op die er niet erg oud uit zag maar toch had hij al grijzen strepen in zijn haar. “Dit is professor Remus Lupos.” De hele zaal klapte. Liëne zag dat professor Sneep vol afkeer naar professor Lupos keek. “Dan wil ik verder nog iets vertellen” begon de oude man weer die waarschijnlijk professor Perkamentus hete “over de school bewaking. We woorden bewaakt door Dementors. Dat zijn de meest gruwelijke wezens ter wereld. Ze zuigen al het geluk uit je lichaam ze kunnen veel gevaarlijker zijn. Daarom zijn er wat nieuwe regels zoals: als het donker is moet je naar je leerlingenkamer. De school woord bewaakt vanwege Sirius Zwarts. Deze man werd naar Askaban gebracht omdat hij 12 jaar gelede een massa moord gepleegd. Het probleem is dat hij als eerste uit Askaban heeft weten te tonsnappen.” Perkamentus stopte om de zaal even rond te kijken. “Dus wees alsjeblieft voorzichtig. Nu heb ik noch maar een ding te zeggen eet smakelijk.” Er verschenen schalen op tafel met heerlijk eten. Liëne schepte net als alle anderen haar bord vol. Ze had nog nooit zo lekker gegeten hier kon ze wel aan wennen. na een uur heerlijk gegeten en gekletst te hebben was Liëne vol en moe. Perkamentus stond op en zij dat ze naar hun slaapzalen moesten gaan. Liëne volgde de rest van griffoendoor en kwam uiteindelijk uit bij een portret van een vrouw aan. Liëne kon haar ogen niet geloven het portret leefde. Liëne hoorde iemand “fruit schaal” zeggen en het portret zwaaide open. Liëne klom door het portret gat heen en kwam uit in een warme ruimte. Het was er gezellig en knus. Ze kregen allemaal uitgelegd waar iedereen zou gaan slapen. Liëne sliep samen met Denise Liesbethe en Megen van Dijk. Toen Liëne zich op bed liet vallen viel ze meteen in slaap.




reactie:X