De weg is weg en alles wat daar gebeurt

De volgende ochtend was Liëne de brief alweer helemaal vergeten jammer genoeg mevrouw de wit nog niet. Ze zat de hele tijd zenuwachtig op haar stoel te schuiven en vergat zelfs boos en geïrriteerd te kijken toen Liëne binnen kwam. Net toen ze wilde gaan zitten ging de bel. Mevrouw de wit sprong omhoog en sprint de gang op naar de voordeur. Liëne hoorde de deur piepend open gaan. Vlak daarna hoorde ze een hele zware stem iets zegen. Aan mevrouw de wit haar stem te horen was ze nogal bang voor hem. Liëne hoorde mevrouw de wit angstig piepen toen er een man die twee keer zo lang was als een normaal mens bukte en de keuken binnen liep. De reus zij met zijn zware stem “ik ben op zoek naar Liëne sneep”. Liëne haar mond zakte open. De reus keek de kamer rond en zijn blik bleef op Liëne rusten. “volgens mij” begon de reus “ben jij Liëne”. “hoe weet u dat als ik vragen mag” eiste mevrouw de wit op een toon waar de onbeleefdheid vanaf droop. “nouw ze keek nogal verbluft toen ik haar naam zij” zij de reus vriendelijk. Hij keek Liëne aan ”je hebt de brief wel ontvangen toch?” “Ja” antwoordde Liëne “maar ik begrijp het niet zo goed want waar heb ik al die rare dingen voor nodig zoals een toverstok”. “HEEFT MEVROUW DE WIT HELEMAAL NIETS GEZEGD!!” schoot de reus uit zijn slof. “nee” stotterde Liëne nogal verlegen. De reus zuchten “ze zouden me hier voor moeten betalen.” De reus stond op en ging voor Liëne staan “jij kunt toveren en op Zweinstein krijgen veelmeer kinderen zoals jij les.” Iedereen die net nog normaal had zitten eten kreeg geen hap meer door zijn keel en was wit weg getrokken. Ze staarde met open mond naar Liëne of naar de reus. “Dus die brief was wel egt waar” vroeg Liëne onzeker. De reus lachte even en zij toen “natuurlijk is die egt waar o ja ik ben mezelf helemaal vergeten voor te stellen ik ben Hagrid.” Hagrid keek even op zijn hoorloge “je hebt dat briefje toch wel ontvangen over dat iemand je vandaag zou komen ophalen.” Liëne knikte meteen. “ga je dan mee.” Liëne sprong overeind en vroeg “hoe komen we bij de weg is weg.” “Ga eerst je boeken lijst maar halen” zij Hagrid vriendelijk. Liëne was al bij de deur toen haar iets te binnen schoot “we gaan toch school spullen kopen.” Hagrid knikte. “En daarvoor heb je geld nodig.” Weer knikte Hagrid vriendelijk. “dan heb ik een groot probleem want ik heb helemaal geen geld dus kan ik helemaal niks kopen.” “Nouw” begon Hagrid “voor iedereen die geen geld heeft om wat voor reden dan ook hebben wij wat geld daar kunnen ze dan alles van betalen. Misschien moet je dan wel wat tweedehands dingetjes kopen maar je kunt er alles van betalen.” Liëne was opgelucht en keek erg blij. Op dat moment werd mevrouw de wit egt boos.”Wacht eens even” krijste ze ”zo snel krijg je haar niet mee”. “En waarom dan wel niet” vroeg Hagrid rustig. “Omdat ik dat niet wil” gilde mevrouw de wit hysterisch en stampvoetend. “Ik denk dat Liëne dat zelf wel kan beslissen.” Ze draaiden allebei hun hoofd naar Liëne en keken haar vragend aan. Liëne dacht even na en keek toen naar Tommie die snel op Hagrid wees. Liëne grijnsde “ik ben zo terug ga even mijn boeken lijst halen.” Ze sprinten de trap op. In haar kamer trok ze het matras omhoog en pakte de brief. Liëne rende de trap weer af en kwam hijgend inde eetkamer binnen waar Hagrid rustig stond te wachten. Liëne stelde voor meteen weg te gaan. Hagrid wende zich tot mevrouw de wit en zij “vanavond is ze weer terug en dan kom ik haar 1 september weer op halen. Wat er daarna gebeurd vertel ik dan wel weer.” En zonder op antwoord te wachten draaide ze zich om en gingen op weg .
Na veel bussen en treinen te hebben genomen kwamen ze bij een klein café aan. onder het reizen met de bussen en treinen had Liëne al veel geleerd over deze nieuwe wereld. Zoals dat niet magisch mensen dreuzels heten. (Liëne was van plan dat er even flink bij mevrouw de wit in te wrijven) Hagrid had ook verteld dat alle foto’s en platjes konden bewegen en dat je niet met ponden betaald maar met galjoenen sikkels en knoeten. In het café was het erg druk en gezellig. Hagrid worstelde zich een weg door de menigte en terwijl hij dat deed zij hij veel mensen gedag. Uiteindelijk kwamen ze op een klein binnenplaatsje terecht. Hagrid pakte een roze paraplu. “Waar hebben we die voor nodig” vroeg Liëne die naar de lucht keek en nog geen druppels voelde. “Toen ik klein was is mijn toverstok een keer gebroken. Perkamentus het schoolhoofd van Zweinstein heeft allebei de stukken in deze paraplu gedaan” vertelde Hagrid terwijl hij met zijn roze paraplu op bepaalde stenen tikte. Liëne stond vol verbazing te kijken naar de stenen die langzaam een opening vormde in de muur. “Welkom op de weg is weg” zij Hagrid enthousiast. Ze waren op een soort van plein terecht gekomen. Hagrid liep door en Liëne volgde hem snel. Ze gingen een zaak binnen waarvan Liëne de naam niet eens wist omdat ze naar zoveel spectaculaire dingen keek. Ze liepen naar de toonbank. De verkoper vroeg heel vriendelijk “wat kan ik voor jullie doen.” “We komen boeken kopen” legde hagrid uit. Liëne pakte haar boeken lijst er bij en schoof hem voorzichtig over de toonbank. “Ik bijt niet hoor” lachte de verkoper. “O je gaat voor heet eerste jaar naar Zweinstein” zij de verkoper opgewekt. “het is egt ontzettend leuk op Zweinstein”de verkoper pakte een stapeltje boeken maar bedacht zich toen “wil je nieuwe boeken of tweedehands boeken.” “Tweedehands boeken graag” zij Liëne beleeft. De verkoper pakte een ander stapeltje en zij “dat woord dan zes galjoen en drie knoet.” Hagrid betaalde en Liëne pakte de boeken van de toonbank. Ze bedankte de verkoper.
Na een hele tijd winkelen vroeg hagrid “wat moeten we nog hebben.” “Allen nog gewaden” Liëne ging de lijst nog eens af en ze hoefde inderdaad allen nog gewade.
Even later stond ze met haar armen gestrekt op een kruk. Hagrid stond buiten te wachten. Het belletje dat boven de deur hing en rinkelde als er iemand binnen kwam rinkelde. Er kwam een jongen binnen met zwart krullend haar en een licht bruine huidskleur. Liëne bleef naar hem staren en voelde zich heel licht. Ze schrok zich het apen lazeris toen ze besefte dat ze opslag verliefd was geworden op een jongen die ze niet eens kende. Toen hij zich omdraaide keken zijn prachtige lichtbruine ogen haar aan. Liëne zou uren in zijn ogen kunnen kijken. De jongen bleef ook een hele tijd kijken. Toen verbrak hij de stilte “hallo” zijn stem was prachtig vond Liëne “kom jij ook voor het eerst naar Zweinstein.” “Ja.” De winkel eigenaar kwam binnen. De jongen werd naast haar op een kruk in de zelfde houding gezet. “Hoe heet je eigenlijk” vroeg hij na een tijdje. “Liëne sneep en jij.” “Freek grady” “kom je uit een echte tovenaars familie”vroeg Liëne een beetje verlegen. “Nee” zij Freek net zo verlegen. Liëne glimlachte “ik ook niet hoor ik ben opgegroeid in een weeshuis.” “Egt waar” zij Freek vol medeleven. Liëne knikte. Ze was klaar en sprong van de kruk af.
Toen ze had afgerekend en de deur net wilde open doen zij Freek snel “zullen we vrienden zijn.”ze werden allebei een beetje rood. Liëne knikte “dan heb ik tenminste 1 vriend.” “Het zelfde geld voor mij. Dan staan we er in ieder geval niet allen voor” Freek glimlachte lief naar Liëne. “tot in de trein dan maar.” Freek knikte en Liëne verliet met een blos op haar gezicht de winkel.
Hagrid zette haar zoals afgesproken bij het weeshuis af en Tommie bestormde haar meteen. Liëne nam afscheid van Hagrid en vertelde Tommie alles maar ze liet geen woord vallen over Freek. Tommie liep tevreden de kamer uit.
Liëne sliep meteen en dromde over Freek. Ze had tenminste 1 vriend.

laat alsjeblieft een reactie achter en zeg wat je er van vind XXX