De brief

Liëne sneep was een meisje van 11 jaar out. ze had geen ouders meer daarom woonde ze in een weeshuis maar daar gebeurde vaak rare dingen. Het viel Liëne op dat die rare dingen mestal gebeurde als Liëne boos was zoals op de directrice. Liëne en mevrouw de wit konden elkaar niet luchten of zien. Zo knalde de deur een keer op mysterieuze wijze dicht tegen het gezicht van mevrouw de wit zonder dat ook maar iemand hem had aangeraakt. Zoals gewoonlijk kreeg Liëne de schuld en daar hoort natuurlijk ook straf bij. Maar op een mooie bijzondere dag (de mooiste dag uit haar leven) kreeg ze een brief. Toen ze zoals gewoonlijk de trap af liep en langs de voordeur kwam lag daar heel onschuldig de post. Ze rapte de post op. Er zat niet veel bijzonders bij : wat brieven voor mevrouw de wit en voor wat andere bewoners van her weeshuis. Maar toen ze de laatste brief zag schrok ze zich een ongeluk. Op de laatste brief stond haar naam en zolang als ze al in dit weeshuis woonde (ze was hier toen ze 3 dagen out was in dit weeshuis gedumpt door haar ouders) had ze nog nooit post gehad! Ze liep naar de eetkamer waar iedereen al zat te eten. Mevrouw de wit kraste woeden ’’waar bleef je nou?’’ maar Liëne negeerde haar en ze ging rustig zitten. Ze gooide de post op tafel en griste haar brief er snel tussenuit. Net toen ze hem wilde open maken merkte ze dat het dood stil was geworden in de kamer en iedereen keek Liëne nieuwsgierig aan met een blik in hun ogen alsof ze de brief moest voorlezen. Iedereen wist net zo goed als mevrouw de wit dat Liëne nooit post kreeg. Liëne keek net op tijd richting mevrouw de wit om te zien dat ze bliksem snel in actie kwam. Liëne sprong als een racet overeind. Ze rende zo snel mogelijk de trap op en trok de deur open zodra ze binnen stond smeet ze de deur weer dicht. Ze had hem allen ietsjes te snel dicht gegooid want haar prachtige zwartte haar zat ertussen. Ze trok het er met een pijnlijk gezicht tussenuit. Toen draaide ze de sleutel snel om in het slot en scheurde de brief open:

Geachte mevrouw sneep
Het doet me een genoegen u te kunnen melden dat u in aanmerking komt voor een plaatsje aan Zweinstein hoge school voor hekserijen
en hocus pocus. Bijgaande treft u een lijst aan van schoolboeken en anderen benodigdheden. het schooljaar begint op 1 september dan vertrekt de Zweinstein expres precis om 11 uur vanaf perron 9 ¾

Hoogachtend,
Albus Perkamentus
Schoolhoofd.

Liëne negeerde het geschreeuw van mevrouw de wit die de deur nog eens zou inslaan om die brief te pakken te krijgen en haar tenslotte te wurgen. Liëne begreep echter nog steeds niet waarom mevrouw de wit die brief zo graag te pakken wilde krijgen of zou ze er misschien iets vanaf weten? Liëne dacht dat, dat niet kon. Ze las de brief nogmaals door. Er zat dus ook een boekenlijst bij. Liëne schudde de envelop leeg er zat allen nog wat meer in dan alleen de boekenlijst. Er zat ook nog een briefje bij:

Zaterdag 30 augustus zal iemand je komen ophalen om al je schoolspullen en anderen benodigdheden te kopen of op te halen

Albus Perkamentus

Liëne pakte haar boekenlijst er maar bij. Ze begon te twijfelen of dit allemaal wel egt was. Misschien was het wel een stomme grap van mevrouw de wit of iemand anders van het weeshuis. Maar het enige wat niet klopte was dat mevrouw de wit zo oververhit reageerde. Liëne vouwde de boekenlijst open:

Het standaard spreukenboek niveau 1.
Geschiedenis van de toverkunst.
Gedaanteverwisseling een boek voor beginners.
Duizenden magische kruide en paddenstoelen.
Magische brouwsels en dranken.
Fabeldieren en waar ze te vinden zijn.
De zwarte kunst een handboek voor zelfverdediging

Eerstejaars studenten hebben nodig:
3 effen werk gewaden (zwart).
1 effen puntmuts (zwart).
1 paar beschermende handschoenen van drakenhuid.
Winter mantel (zwart).
Alle kledingstukken moeten van naam labels zijn voorzien.

Anderen benodigdheden

1 toverstaf.
1 tinne ketel standaard metaal 2.
1 stel glazen of kristallen flesjes.
1 telescoop.
1 stel koperen wegschalen.
Nu wist Liëne het zeker dit moest gewoon een hele flauwe grap zijn. Ze stond op en liep naar de deur. Liëne draaide de sleutel weer om in het slot en zette snel een stap opzij. Mevrouw de wit viel languit naar binnen ze stond echter meteen weer op en keek Liëne ziedend aan. “wat stond er in die brief” zij ze dan ook op een niet zo aardige toon. Liëne zij niets maar keek haar allen maar heel pissig aan. “nouw” vroeg mevrouw de wit op hoge toon “ik wil graag antwoord”. Liëne dacht even na om de goede woorden bij elkaar te zoeken en zij toen “leuke grap van u of iemand anders”. “Wat stond er dan in die brief” vroeg mevrouw de wit op een nog steeds niet zoon aardige toon. “O alleen wat onzin over dat ik aan Zweinstein mag studeren en op de 30ste komt iemand me halen om al mijn school spullen te kopen”. “Maar dat is morgen al” gilde mevrouw de wit hysterisch. Ze rende de trap af waarbij ze kleine Tommie omver liep die nieuwsgierig had satan luistern en nu huilend onder aan de trap lag. Liëne tilde Tommie op en ging naar de huiskamer. Toen tommie weer was gekalmeerd vroeg hij “ga je daar nouw echt heen”. Liëne schudde haar hoofd.
Toen ze die nacht in bed lach dacht ze er alleen iets anders over als Zweinstein egt bestond kreeg ze een nieuwe start. Met misschien wel nieuwe vrienden. Met die gedachten viel Liëne in slaap.

Zeg alsjeblieft wat je er van vind
dit is mijn eerste verhaal(H)