-2-

'Justin Beaver.. Dat is geen artiestennaam!' Lacht Tom en legt zijn hand op mijn schouder. 'Bieber. Justin Bieber.' Sis ik. Zijn blik veranderd gelijk. Naar kwaad, vreselijk kwaad. Zijn hand knijpt steeds harder in mijn schouder en ik moet mijn best doen om de pijn te verbergen.'Nog één keer mij tegenspreken, Beaver..' Ik voel zijn speeksel op mijn gezicht. '..Dan kan je nooit meer spreken.' Zijn hand knijpt harder en harder en het lijkt wel of het bijna breekt. No lie. 'Laat me los! Alsjeblieft!' 'Ga maar bij je mammie uithuilen..' Lacht hij. 'Denk je nou echt dat ik jou geloof Bieber? Je zal altijd het kleine snotjong en sukkeltje blijven..' Voor even verslapt hij zijn hand op mijn schouder. Ik pak mijn kans en draai me om- om weg te rennen. 'Jij gaat nergens heen kleintje!' En alweer voel ik die hand op mijn schouder.

'Justin waar denk je aan?' Zegt Kenny zachtjes en kijkt me vragend aan. Ik veeg snel onder mijn oog de stiekeme traan weg en kijk hem verbaasd aan. 'W-wat?' Zijn ogen kijken me bezorgd aan. 'Willen jullie wat drinken?' Verstoord de stewardess ons. Thank God.. 'Nee we hoeven niks hoor..' Zegt Kenny zonder op mijn antwoord te wachten. Ze glimlacht en knikt en loopt dan weg. Ik draai mijn hoofd snel naar het raam. Wolken komen er voorbij- 'Justin..' Ik draai mijn hoofd terug en nog steeds staat die bezorgde blik in zijn ogen. 'What's wrong?' Mijn lip begint te trillen en snel schuif ik mijn pet voor mijn ogen en buig mijn hoofd. Niemand mag mij zo zien.