Chapter 1.1

Het was een doodgewone donderdag ochtend, ik had me zoals zo vaak gebeurde lichtelijk verslapen en was stressend mijn kom licht verteerbare cornflakes (ieder pondje gaat door het mondje zeggen ze altijd) naar binnen aan het schrokken, terwijl ik me bedacht hoe ik mijn make-up in hemelsnaam in 3 minuten kon doen. Mijn vader en moeder zaten rustig de krant te lezen en maakte een paar opmerkingen over mijn manieren. Begrepen ze dan niet dat ik haast had? Je kán niet op school komen zonder make-up op. Opeens hoorde ik een harde klap en ik keek geschrokken op. Mijn vader had zijn mok laten vallen (wat op zichzelf al een bijzondere gebeurtenis was) en deed totaal geen aanstalten om het op te ruimen. Het enige wat hij deed was voor zich uit staren. “John! John! Wat is er!?” riep mijn moeder hysterisch, ze rukte de krant uit zijn handen en speurde naar een artikel waar pap zo erg van geschrokken kon zijn. Mijn vader ontdooide en wees verslagen op de rechterhoek. “Het kan niet waar zijn, dit moet een grap zijn. Een zieke, humorloze grap maar het kan niet waar zijn!” zei hij, zijn stem klonk raar, een mengeling van verdriet, woede en verbazing. Mam sloeg een hand voor haar mond en slaakte een hoge onnatuurlijke gil. Ze plofte neer op haar stoel en barste in huilen uit. De krant viel op tafel en nieuwsgierig en bang trok ik hem naar me toe.


MEEDELING
De regering verzoekt u om aanstaande zaterdag van 7.00 tot 9.00 thuis te blijven en naar Nederland 2 te kijken. Want rond deze tijd worden er twee Nederlandse kinderen tussen de twaalf en de achttien van verschillende geslachten uitverkoren om ons land te vertegenwoordigen tijdens de hongerspelen.
De hongerspelen is een evenement dat in Rusland al jaren gespeeld word en nu ook naar de EU komt. Er doen dan 12 landen mee, dit zijn Frankrijk, Duitsland, België, Nederland, Spanje, Portugal, Zwitserland, Italië, Oostenrijk, Ierland, Denemarken, Noorwegen en Luxemburg. De 24 kinderen gaan naar een arena waar ze 24 uur per dag kunnen worden gevolgd. Het doel is om als laatste over te blijven, te overleven. Er zijn ouderwetse wapens beschikbaar het is een grote eer om mee te mogen doen aangezien de winnaar nooit meer zal worden vergeten. Lees verder op pagina 12.

Ik staarde naar het krantenbericht, volkomen verslagen net als mijn ouders. Ik had en een paar ik opnieuw moeten lezen voordat ik begreep dat de andere 23 kinderen dood zouden gaan. Ze hadden en goed weten verstoppen in hun verhaal over eeuwige roem. Overmorgen was het al zaterdag, eerst had ik er zin in gehad. Shoppen met wat vrieninnen. Nu vervulde deze dag me met pure angst. Misschien word ik het wel, misschien iemand die ik goed ken! Ik voelde mijn moeders arm om me heen en wist dat ze hetzelfde dacht.