OO3. The conversation.

Eenmaal onder zag ik mijn moeder en Phil op de bank zitten. Ze waren ruzie aan het maken, iets waar ik al helemaal niet tegen kon. Mijn moeder had niet eens door dat ik al onder was. ‘Abbigail je kunt dat kind niet opvoeden’ zei Phil. Mijn moeder was in tranen en snikte ‘m-maar z-ze luisterd t-toch n-naar me? D-dus wat is h-het p-probleem?’ Phil’s gezicht begon rood aan te lopen en zei: ‘Oh dus jij denkt dat Madison nooit heeft willen weten wie haar vader is!?’ ‘Nee, Phil dat heeft ze me nooit gevraagd, dus ik denk ook niet dat ze er behoefte naar heeft om het te weten’ Natuurlijk wou ik het wel weten wie mijn vader was, heel graag zelfs. Maar ik heb het nooit gevraagd, omdat ik dacht dat ik mijn moeder pijn zou doen als ik het haar vroeg. Ik schraapte mijn keel extra hard zodat ze me hoe dan ook zou horen. Mijn moeder schrok volgens mij en zei: ‘Madison, hoe lang sta jij daar al meisje?’ ‘Net pas hoor mam, hoezo?’ ‘Oh nee ik wou het gewoon weten. Kom je er even bij zitten?’ Ik liep naar de stoel toe die tegenover mijn moeder stond en plofte neer, net weer iets te hard in de stoel om van Phil weer een kwade snauw naar mijn hoofd te krijgen. ‘Moest dat nou weer zo hard!’ schreeuwde hij bijna. Mijn moeder gaf geen ene kick op wat hij zei. ‘Die stoelen moeten nog langer mee!’ Wat kunnen mij die stoelen nou schelen dacht ik en rolde met mijn ogen. ‘Dat zag ik jongedame dat doe’ Phil werd abrupt onderbroken door mijn moeder. ‘HOU ALLEBEI JULLIE MOND DICHT!!’ schreeuwde mijn moeder. Phil en ik keken haar met open mond aan. Zo kenden we mama niet. ‘En dat geld dan vooral voor jouw Phil. Jij hebt niet het recht om zo tegen mijn dochter uit te vallen!’ Ik keek mijn moeder met een wat scheefgetrokken gezicht aan en diep van binnen kwam er een soort lach op waar ik moeite mee had om hem binnen te houden, maar toch lukte het. ‘Weet je wat Phil ga jij maar even naar boven, ik heb nog heel wat te bespreken met mijn dochter’ zei mijn moeder. ‘Oh dus nu is het in een keer jouw dochter. Na alles wat ik voor jou en haar heb gedaan krijg ik dit’ zei hij. ‘Phil doe nou niet zo moeilijk en ga gewoon naar boven en word even rustig’ zei ze. Phil liep, nou ja beter gezegd stormde de trap op. Ik hoorde een deur van mijn moeders kamer dichtknallen en keek naar mijn moeder, die in elkaar kromp bij het geluid van de dichtslaande deur. Ze keek me aan en deed haar mond open om iets te zeggen en toen weer dicht. Ze deed nog een keer haar mond open en begon met praten.