-007-

Rond 10 gaat de bel. We horen Christian naar beneden rennen en de deur open doen. Caitlin en ik zitten een film te kijken. We hebben gezichtsmaksertjes opgedaan en liggen in onze pyjama's op Caitlins bed. Ineens komt Christian binnen. 'Christian, kap met die irritante geintjes' zegt Caitlin zonder te kijken. Ook ik blijf naar het beeldscherm van Caitlins tv staren. 'Hi' Caitlin en ik kijken geschrokken op, dat was niet Christians stem. Ik schrik. Daar staat Loïs. Ze staat met een neppe glimlach in de deuropening en Christian staat er ongemakkelijk achter. 'Hoi'zegt Caitlin ze loopt naar Loïs toe en wil haar een hand geven maar Loïs weigert dus komt Caitlin weer naast me zitten. 'Wat doe je hier?' mijn stem trilt. 'Ik kom je ophalen' zegt ze. 'Ik ga niet mee' zeg ik. 'Jawel' zegt Loïs. Ik zucht en kijk weer naar het beeldscherm. Ook al staat het op pauze, het is beter dan het te korte jurkje dat Loïs aanheeft. 'En dan moet ik zeker boven gaan zitten, terwijl jij beneden...' 'Je gaat met me mee!' roept Loïs kwaad. Ik schrik. Caitlin en Christian ook. Ik zie Christian wegrennen. 'Je zet me voor lul, Loïs' zeg ik geïrriteerd. 'Voor jou heet ik geen Loïs en zeg niet dat soort dingen!' roept ze. 'Wat lul?' zeg ik uitdagend. 'Nou ik weet niet hoor, maar volgens mij ben jij 24/7 met dat soort dingetjes bezig' niet lachen-niet lachen-niet lachen, straks breekt mijn masker. Loïs komt naar me toe en trekt aan mijn haar. 'Je gaat met me mee!' gilt ze. 'Rot op!'schreeuw ik. Dan wordt het zwart.

'Meisje toch!' hoor ik Sandi zuchten. 'Moeten we niet naar het ziekenhuis ofzo?' vraagt Caitlin ongerust. Ik open mijn ogen. Ik lig op Caitlin's bed met een zak ijs op mijn hoofd. De bel gaat. 'Christian, doe even open' hoor ik Sandi weer zeggen. Ik doe mijn ogen weer dicht. Mijn hoofd bonkt en ik vraag me af waarom. 'Gaat het?' hoor ik Caitlin vragen. 'Beetje' antwoordt ik. 'Mam, Justin is er al!' hoor ik Christian roepen. Even later komen ook zij de kamer in. 'Wachten jullie beneden even? Dat is wat rustiger voor Emily' zegt Caitlin en ze buigt zich weer naar mij. 'My gosh, zij is eng!' zegt ze. 'Wie?' vraag ik. 'Je tante natuurlijk!' Nu herinner ik het me weer. 'Wat kwam er tegen mijn hoofd?' 'Haar hand' zegt Sandi. 'Arme meid' zucht ze voor de zoveelste keer. 'Sorry' zeg ik. 'Waarom!?' roepen Caitlin en Sandi verontwaardigd uit. 'Dat ze me kwam halen en dat ik nu hier lig enzo' zeg ik zachtjes. 'Wat kan jij daar nou aan doen?' zegt Caitlin. 'Dat rotwijf had zich niet mogen laten zien hier!' gaat ze verder. 'He Beadles, doe jij even rustig?' zegt Sandi waarschuwend. Ik glimlach.

'Gaat het?' er komt iemand naast me zitten. Opnieuw open ik mijn ogen. 'Oh, maakte ik je wakker? Sorry' het is Justin. Ik schud mijn hoofd. 'Hoi, ik ben Emily' Justin knikt. 'Ik heb al verhalen over je gehoord' Ik probeer overeind te komen maar mijn hoofd begint nog erger te tollen. 'Nee blijf liggen!'roept Caitlin die er ook nog zit. 'Maar ik moet naar de wc' zeg ik lachend. Caitlin en Justin helpen me naar de wc, verder moet ik mezelf echt redden