Chapter OO6

Het was het goorste dat ik ooit had gedronken, maar tegelijkertijd had het ook wel iets. Ik bedoel, bier is ook goor, maar dat drinkt ook iedereen. Plots voel ik dat mijn kleren losser gaan zitten. En de kamer groeit… Nee, wacht. Ik krimp. Ik sta op uit mijn nu veel te grote jurk, en verbaas me over het feit dat ik een nieuwe –lelijkere- aan heb. Maar het deurtje zat weer op slot, en dus kon ik hier nog niet weg. Nooit gedacht dat ik zo claustrofobisch kon worden. De sleutel lag op tafel. Natuurlijk was de tafel te hoog en kon ik er niet bij, maar toen zag ik een soort koekje op de grond liggen. Tuurlijk. Zonder er ook maar naar te kijken neem ik een grote hap. Als dat drankje me laat krimpen, zal dit me wel laten groeien. En mijn verwachtingen kwamen uit. Jammer genoeg had ik iets te veel genomen, waardoor ik me moest bukken om mijn hoofd niet te stoten aan het plafond. Maar mijn jurkje zat wel veel leuker. Ik pakte de sleutel en nam de laatste slok, druppel, van het drankje en kromp voor de tweede keer in korte tijd. Snel opende ik het deurtje en verliet de oude muffige kamer, op naar een andere wereld.