Bond, James Bond

James Bond stapte de donkere kamer binnen. Tegenover hem was het silhouet van een man te zien, hij draaide langzaam zijn stoel rond. Op de helft bleef hij vastzitten, hij rukte er een, twee, drie keer aan.

'Stom ding,' mompelde hij, terwijl hij opstond en de stoel optilde en omdraaide. Hij ging weer zitten en probeerde iets van zijn waardigheid te behouden.

'Aah, Bondjames Bond. Ik verwachtte je al,' zei hij.

'Dat is niet mijn naam.'

De man verduisterde. 'Probeer niet met mij te spelen. Een van mijn mannen heeft je op de camera gezien terwijl je je naam zei.'

Hij leunde naar voren en drukte op een knop voor hem, een tv achter hem ging aan en liet een camerabeeld van James Bond zien. 'De naam is Bond, James Bond.'

De man glimlachte kwaadaardig. 'En nu, Bondjames Bond, denk ik dat het tijd is dat jij gaat zwemmen met mijn 'lieve' visjes.' Opnieuw leunde hij naar voren om een andere knop in te drukken.

'Nee. Jij begrijpt niet dat mijn naam James Bond is. Dat andere zeg ik voor het effect.'

'Ohhhh, dus zo, jij bent dus niet Bondjames?'

'Nee'

'Dan ben jij niet de man die ik verwachtte, mijn assistent laat je wel uit en excuses voor het ongemak.'

'Maar... maar ik ben je vijand, 007, je weet wel, opgeleid om te doden enzo.'

'De naam doet wel een belletje rinkelen.' Hij bladerde door een paar papieren voor hem. 'Aha, ja, ik ga jou ontvoeren en hiernaartoe brengen op dinsdag, oke, tot die tijd, tot ziens.'