Chapter 2

Ik ren naar beneden en zie Cindy angstig achteruit deinzen. In de deuropening staat een grote grijze wolf me onschuldig aan te kijken. "Moest dit nu echt?" mopper ik en het lijkt of de wolf glimlacht. "Ik ga even mijn spullen halen." zeg ik en ik loop de trap op. Als ik terug kom kijkt Cindy me raar aan."'Lieve' Cindy, ik ga er nu met mijn broer vandoor en als je me tegen houdt denk ik dat zo een zandkleurige wolg je komt bijten." Ik had de struiken zien bewegen en Seth zien staan. Cindy kijkt me met grote ogen naar de grijze wolf die zich omdraait en naar het bos naast ons huis rent.

Ik ben altijd dol op dat bos geweest. Toen ik vijf was speelde ik altijd verstoppertje met mams en paps. Nadat mams weggegaan was ben ik er een half jaar niet meer geweest tot ik Embry ontmoette. Met mij op zijn rug heeft hij er als wolf veel rondgelopen. Mijn lievelingsplekje is ergens in een boom waar de takken een soort van zitplaats vormen

Na twee minuten verschijnt Paul,weer zonder shirt en met een smile op zijn gezicht."Gwen, klaar voor een ritje?" vraagt hij en hij laat de twee motoren die op de remork naast het huis staan zien. "Hey Gwen!" roept Jared vanuit de auto." "Hey Jared, is Vanessa er niet bij?" Vanessa is al vanaf het begin mijn beste vriendin. Ze heeft me getroost bij de dood van mijn vader. "Tuurlijk ben ik mee domkop. Denk je dat ik Cindy's kop wil missen?" En daar heb je ze. Slank met lange zwarte haren en bruine ogen. Eigenlijk net mijn tweelingzus,identieke tweeling. Ze heeft een skinny jeans met een shirt aan,op dat shirt staat... jawel Micheal Jackson weer eens

Ik en Vanessa leerde elkaar kennen in de creche, en het klikte meteen. We hebben echt alles gemeen, behalve die obsessie van MJ dan. Wie houdt er nu van een halve barbiepop wiens neus er af kan? Ik zie het zo al voor me, met zijn kinderen het spel 'ik heb je neus' spelen en als zij ook eens willen hebben ze de zijne gewoon vast! Ma swat, de liedjes zijn wel goed, maar zijn uiterlijk kan toch wel een beetje beter

" Heb je die motoren van Jake gepikt?" roep ik boven het geraas van de wind uit. Nadat ik Vanessa omhelst had ben ik mijn rugzak, die nog in de hal stond gaan halen en heb de deur achter me dicht getrokken zonder Cindy een blik waardig te keuren. "Ik heb zo gelend!" roept Paul en ik draai met mijn ogen, gepikt dus. We rijden in vriendschappelijke stilte verder en na een kwartier komen we aan Sam's huis. "Gwen, je bent er!" Ok, ik hou er gewoon van om die stem te horen.