Elementals?!? - deel 6

De 3 kwamen eindelijk tot rust nu er al een kwartier lang geen ellendige monsters waren te voren gekomen, maar de spanning schoot er weer in toen de deurbel ging.
“ik ga wel” zei hope
“niet alleen, runa?” vroeg Isaac terwijl hij opstond.
Runa knikte en stond ook op.
Toen ze naar beneden liepen zagen ze dat hope’s vader de deur al open had gedaan, er stond een oudere man, kort breed en zo rond de 50 met grijs haar in de deur opening, gehuld in een zwarte mantel.
“kan ik u helpen” vroeg hope’s vader.
“is uw dochter thuis”
“waarom wilt u dat weten”
De man keek haar vader in zijn ogen met een strenge maar niet persoonlijke blik.
“begrijpelijk, u wilt geen vreemde mannen bij uw dochter, goed ik vertrek, zeg haar dat de 4e aan de deur stond, als ze het niet begrijpt misschien dat het word elemental’s het duidelijker maakt”
De man draaide zich om en liep weer weg.
Haar vader sloot de deur en liep de kamer weer in, mompelend over iets.
“nou, dat was dus de 4e, en je vader gaat je niks melden, hij vind die gast een of andere gestoorde pedofiel”
“terug de kamer in, ik ga proberen hem terug te halen”
Eenmaal in de kamer sloot hope der ogen en opeens zakte haar lichaam in.

Op straat liep de man verder, maar opeens stond hij stil.
“dus je hebt de boodschap ontvangen, zijn de andere bij jou”
“ik begreep het, en ja, maar ben je niet te oud om de 4e te zijn”
“alles op zijn tijd, morgen na school in de café”
De man liep weer verder.

De volgende dag was iedereen zo snel mogelijk naar het café gegaan, het was gemakkelijk te vinden voor de enigste die er is is die waar Runa werkt.
De man was nogal laat en tot de irritatie toe bleek een collega ziek te zijn en moest runa ook nog werken toen ze naar binnen stapte.
Maar toen de man eindelijk binnen stapte ging iedereen meteen aan de bar zitten, runa stond achter hun, en gelukkig was het rustig en kon ze mee luisteren.
“goed, het eerste wat jullie moeten weten, ik ben geboren in de tempel waar hope terecht kwam, die monsters komen uit een andere dimensie en het zullen er steeds meer worden, daar komen wij in.
Wij moeten die beesten verslaan en uitvinden hoe ze hier komen en dat verder stoppen, de voorspelling is nooit duidelijk genoeg geweest”
“en hoe dan wel, niemand weet wat we kunnen en hoe we het kunnen” voegde Isaac snel toe.
“ieder zijn krachten zijn aan het ontwikkelen, op dit moment buiten mij ben jij de sterkste, je kracht is al 2 keer actief geweest en dat zal vaker gebeuren, maar niemand hier is in staat om het volledig te beheersen, alleen de sub gaven kunnen we nu volledig”
“hoe kunnen wij deze ellende over komen?” vroeg Runa.
“ieder van ons heeft een voorwerp dat ons de volledige macht van onze element kan bieden, ik had de mijne bijna, maar ook ik was te zwak, de oudere monniken zeiden dat het kwam omdat we nog niet allen ontwaakt waren, dus ging ik naar jullie zoeken”
“en dat duurde hoelang?” vroeg Isaac doelend op zijn leeftijd.
“3 maanden”
Isaac stond gelijk verbluft dat het al zo snel was, en dat de oudere monniken dan zo oud moesten zijn, al toen hij er wat dieper over na dacht het ook wel logies was.
Ergens in hope’s gedachtes ving hij wel iets op dat hem ontschoten was, de man zei oudere monniken dus was hij zelf er ook een dan?
“we moeten naar 4 tempels, de dicht bij zijnde is die van jou”
Isaac keek de man recht in zijn ogen, dus ik was eerst ging er door zijn hoofd.
“pardon, maar misschien is het een goed idee om elkaar verder voor te stellen voor we hier over verder spreken” vroeg Runa toen het even stil was.
“er is niks veder te melden, maar de introductie kan geen kwaad”
“begin zou ik zeggen”
“interessant, je karakter past niet bij je element, goed mijn naam is Cole, de aarde elemental”
“Isaac, en hoe bedoel je”
“jij bent wind, maar je karakter is vurig en licht bij de hand”
“uhuh”
“hoe bedoel je” vroeg Hope eindelijk.
“vurig en bijdehand is de karakter van alle vuur elemental’s, wind is normaal meer hoe jij bent, water is beleefd en verlegen”
“en jij arrogant, vooral voor een monnik” gooide Isaac meteen rond.
Cole lachte even “dat bedoel ik nou”
“nou laten we de boel af ronden ik heb veel huiswerk, mijn naam is Hope, maar dat wisten jullie al”
“geloof me, huiswerk is binnen kort het minste wat je belangrijk vind” zei Cole
“en dat bedoel ik nou” zei Isaac, terug komend op het karakter gedeelte.
Weer moest Cole lachen.
“ik zie dat dit heel gezellig word” zei hij, Isaac wou er op reageren maar besloot zich in te houden voor dit maal anders kwam er nooit een einde op.
“mijn naam is Runa, aangenaam”
“wat bedoelde je eigenlijk met alle vuur elementals, is dit al eerder gebeurd?” vroeg Hope weer.
“nieuwsgierigheid als de wind en toch niet wind, ja, dit gebeurd eens in de 1000 jaar”
“kunnen we dan niet in de gegevens van vroeger zien hoe we dit snel kunnen afhandelen?”
“helaas niet” met dat stond Cole op en liep de zaak weer uit