De scheiding.

'IK HOU HET NIET LANGER! IK GA BIJ JE WEG!' Sam zit op haar kamer op de eerste verdieping en toch kan ze het geschreeuw van haar moeder in de woonkamer horen. Haar ouders hadden vaak ruzie, dus een scheiding was niet te voorkomen. De waarheid dringt langzaam tot haar door, haar ouders gaan eindelijk scheiden. Bij wie moest ze nu wonen? Hopelijk niet bij haar moeder... Zou ze gaan verhuizen? Kreeg ze dan toch nog stiefbroertjes of -zusjes? Ze was altijd enig kind geweest en dat vond ze vreselijk. Zeker als haar vader 's avonds moest werken en zij de enige was tegen wie haar moeder dan kon schreeuwen. Ze had een hekel aan haar moeder en kon dan ook niet zonder haar vader. 'EN JIJ HOUDT DAT VRESELIJKE KIND!' Had ze het goed gehoord? 'NATUULIJK BLIJFT ZE BIJ MIJ, IK ZOU HAAR VOOR GEEN GOUD BIJ JOU ACHTERLATEN!' Oké, dat was al een zorg minder, ze mocht gelukkig bij haar vader blijven wonen. Ze slaakte een zucht en ging slapen. Morgen zou alles veranderen. Met nog wat schreeuwen op de achtergrond valt Sam in slaap.

-De volgende morgen-

Sam komt beneden, haar vader zit staat in de kamer. 'Je moeder is gisteravond vertrokken. Alles is geregeld, ze komt dit weekend nog wat spullen halen, en dan is ze weg'. Weg, wat raar eigenlijk. Het ene moment loopt er altijd iemand commentaar op je te hebben en te schreeuwen en het andere moment ben je vrij. De tranen staan in Sam's ogen. Dan vliegt ze om haar vaders nek heen. Daar staan ze, vader en dochter. Een eeuwigheid lijken ze daar te staan, maar in werkelijk is het maar een paar seconden. Dan pakt Sam een broodje en gaat naar school.

-Op school-

Sam komt op school aan. Ze loopt naar Jasmine, haar beste vriendin, en verteld het nieuws. 'Wat fijn voor je!' zegt Jasmine. De schooldag leek een eeuwigheid te duren, maar het werd al een stuk minder erg door David, een jongen uit haar klas, Sam vindt hem leuk. Hij botste tegen haar aan en ze kregen beide een slappe lach. Het laatste uur viel uit, dus kon ze snel naar haar lege, rustige huis.