6

Hij keek me aan, en tot de dag van vandaag heb ik geen idee hoelang, het zou een seconde kunnen zijn, of een uur, een jaar, een eeuw.
‘I won’t tell you that its over,’zei hij zachtjes, als antwoord op mijn tekst. ‘I believe you. And… you have to read this.’
Hij hield een uitgeknipt krantenartikel voor mijn neus. Ik pakte het aan. Dit stond er, vrij vertaald:

Tot onze grote spijt moeten wij het overlijden van
Tom Jim Smid
Onze lieve vriend, broer en zoon,
Hierbij kenbaar maken.
De begrafenis zal plaatsvinden op 20-1-11

‘O. My. Gosh,’ zei ik, ‘this is Tom, right? And he is dead?’