8. He begins to see how much they hurt me

Het regende, het wee zat tegen en alles zat tegen. Ik heb Gerard al vijf dagen niet gesproken, ik stond steeds op het punt hem te bellen maar uiteindelijk deed ik het niet. Elian komt mijn kamer binnen en kijkt me verbaasd aan. 'Waarom zit je zo depri uit het raam te kijken?' hij gaat naast me op bed zitten en legt zijn hand op mijn schouder. Hoe moest een weten wat er allemaal aan de hand is.. Waarom liet Gerard niks meer van zich horen? 'Het is waardeloos weer, nu kan ik niet naar voetbaltraining.' hij lacht en haalt de schoenen van Gerard tevoorschijn. 'Deze gaan we honderden eurootjes opleveren' ik wilde ze afpakken, hem een klap op zijn kop geven en ze terug geven aan Gerard. Mijn mobiel op mijn nachtkastje trilt en ik grijp hem zo snel mogelijk. 'Oh, is dat je vriendje?' Elian lacht en probeerd mijn mobiel af te pakken. 'WEG!'schreeuw ik. 'Pff... nu wil ik het weten ook hoor!' Ik opende mijn inbox en ik zag Gerard zijn naam staan. Ik opende een oud smsje van een vriendin en liet het aan Elian zien. 'Nou goed?' zo boeiend was het niet.' Elian staat op en zwaait met de schoenen van Piqué. Ik had echt zin om hem een klap te geven maar dat doe ik toch maar niet.. Als Elian weg is grijp ik vluchtig weer naar mijn mobiel en open het Smsje van Gerard

Hee heb je morgen tijd? Ik wil graag met je praten. Gerard

Ik weet niet wat me bezield maar ik moet hem NU zien. Ik trek snel andere kleren aan en loop naar beneden. 'Mam mag ik naar Melissa?' Ik gebruikte haar naam steeds als ik ergens naar toe ging, mijn moeder slikte mijn leugens als zoete koek. 'Niet te laat thuis dan he.' 'Nee mam!' ik geef haar een kus en trek mijn jas aan. Het regent nog pijpenstelen dus ik begin te rennen. Ik kom al steeds dichterbij, het huis van Gerard komt al in zicht. Ik ren het trapje op en mijn broekspijpen zijn kletsnat van de plassen. Ik bel aan en er komt geen reactie. Als ik de tweede keer heb gebeld gaat de deur zachtjes open. Ik weet niet wat ik moet zeggen.. Gerard staat voor me met enkel een handdoek om zich heen. 'Ik had je niet zo snel verwacht, sorry maar ik kom net uit de douche.' Hij stapt opzij. 'Kom binnen.' Ik loop naar binnen en ik tril van opwinding. Ik had nog nooit een jongen zo gezien, het beviel me wel en zeker omdat het Gerard is. Ik ga zitten op de bank. 'Ik zal even wat kleren aantrekken.' 'Hoeft niet hoor' Hij kijkt me schaapachtig aan alsof hij dat niet hand verwacht uit mijn mond. Hij gaat tegenover me zitten op de andere bank en hij glimlacht een beetje zenuwachtig. 'Waar wilde je over praten?' Hij friemelt wat met zijn vingers, ik wordt er zenuwachtig van. 'Het spijt me dat ik zo lang niks van me heb laten horen.' Hij kijkt zo lief, ik kan het hem gewoon niet kwalijk nemen. 'Het is oké, ik wilde je wel smsen maar dat heb ik ook niet gedaan, het is niet jouw schuld.' Hij lachte, het zag er zo lief uit. 'Ik ga toch even wat aantrekken, ik heb het een beetje koud.' Het liefst wilde ik hem opwarmen maar hij kwam terug met een broek en poloshirt aan en hij komt naast me zitten. 'Ik wel ergens met je over praten, misschien dat je het er niet over wil hebben maar je kan me vertrouwen, dat weet je toch?' 'Ik vertrouw je.' Hij kijkt me recht in mijn ogen. 'Ik merk dat als ik je aanraak je het niet zo fijn lijkt te vinden en niet wil.' Wat haalde hij nu in zijn hoofd? Ik realiseer me nu pas hoe verlegen ik steeds heb gereageerd op alles. 'Ik ben gewoon voorzichtig denk ik.' Hij lijkt niet echt tevreden met mijn antwoord. 'Ik wil graag dat je eerlijk bent tegen me.' Hij keek weer heel serieus naar me. 'Ik ben eerlijk tegen je.' 'Er zijn mensen geweest die je pijn hebben gedaan he.. niet alleen die meisjes van school.' Ik had zo'n vraag eigenlijk niet verwacht en ik wist al helemaal niet wat ik er op terug moest zeggen. Mijn ogen werden waterig en ik kijk naar beneden zodat hij het niet ziet. 'Jimena...' 'Jaa het klopt' Ik voeld me er eigenlijk helemaal niet prettig bij dat hij het nu weet, hoe minder mensen het weten hoe beter. 'Sloegen ze je?' Ik kan me niet meer inhoudem, de tranen rollen over mijn wangen, ik moest bijna overgeven toen ik er aan terug dacht. Hij drukt me tegen zich aan. 'Wie waren het?' 'Mijn pleegouders in Nederland en..' verder kwam ik niet, het deed te veel pijn. 'Wie nog meer lieverd?' Hij drukte kusjes op mijn wang en aaide over mijn rug. Wat heb ik hem gemist, zijn warmte en het vertrouwde gevoel. 'Julian hij..' Ik probeerde even niet te huilen, ik slikte mijn tranen weg en zei met een zo normaal mogelijk maar toch trillend stemmetje. 'Mijn stiefbroer.. hij..' Ik kon uit schaamte mijn zin niet afmaken. 'Heeft hij je aangeraakt?' 'Ja.. hij zei dat ik wel een wat aardiger voor hem moest zijn, hij pakte me vast.. en ik kon niet los komen.' Ik kon mijn tranen niet meer tegenhouden en ik snikte luid, Gerard liet me even uithuilen in zijn armen. 'Wat deed hij daarna?' 'Hij raakte me aan tussen mijn benen, maar ik werkte hem tegen maar hij zei dat ik beter mee kon werken anders zou hij er voor zorgen dat ik uit het voetbalteam werd gezet.' Gerard gaf me nog een kus op mijn voorhoofd en hij liet me niet los, dat vond ik wel fijn. 'Wat gebeurde er toen?' 'Hij kleedde me uit en nouja hij.. je weet wel..' 'Toen ging hij in je..' Ik schaamde me zo.. 'Gerard, het deed zo veel pijn' 'Het spijt me dat je het zo hebt moeten ervaren, het kan wel heel leuk zijn, volgende keer doe je het met iemand die heel veel van je houd en je geen pijn doet.' Ik houd van hem.. weet hij dat niet? Anders zou het nog al als een uitnodiging klinken. Ik maak me los van hem en kijk hem aan. 'Gaat het een beetje?' 'Ja jawel, het gaat wel.' 'Ik heb liever dat je lacht, dan ben je leuker..' Ik glimlach en hij lacht terug naar me. Hij pakt voorzichtig mijn hand. 'Niet iedereen is zoals je pleeggezin, besef je dat wel oké' Ik lachte en dook op hem af en spreidde mijn benen over de zijne en sloeg mijn armen om zijn nek. Hij legde zijn handen op mijn blote rug en ik vond het wel oké. Zijn ogen zijn nu zo dichtbij, ik ga zitten op zijn bovenbenen en bestudeer zijn gezicht. Hij schudde zijn hoofd. 'Wil je soms dat ik je weer kietel?' 'Doe je toch niet' zeg ik plagend en ik steek mijn tong uit. 'Nee niet?' Hij duwde me achterover op de bank en kietelde meb bijna overal, in mijn zij, benen, armen maar dan stopt hij. Zachtjes streelt hij net boven mijn broek. 'Vind je dit oké? 'Ja' zeg ik zachtjes. Zijn vingers streelde nog meer plekjes in mijn nek en mijn rug. Ik leg mijn hand op zijn shirt, trek hem een stukje omhoog en streel hetzelfde plekje dat hij bij mij streelde, bij hem zaten er wat haartjes. 'Je kan beter stoppen' fluistert hij in mijn oor. 'Waarom?' zei ik zachtjes en ik laat mijn hand stil liggen op het plekje. 'Omdat ik dan zin krijg.' Ik bloos en ik trek zijn shirt weer naar beneden, hij geeft me een kus op mijn wang. Steeds meer raak ik geobsedeerd door hem. 'Zullen we morgen wat leuks gaan doen?' 'Oké' antwoorde ik. 'Vind je een pretpark leuk?' 'Ja hoor.' 'Dan gaan we er morgen een leuke dag van maken.' hij lacht naar me en geeft me nog een kus op mijn wang. Hij staat op 'Zal ik met je mee naar huis lopen?' 'Nee het regent super hard' zei ik protesterend. 'Pech dan' zei hij en hij pakt zijn jas van de kapstok. We rende, hij pakt mijn hand vast, ik kan het nog maar net bijhouden. Weer staan we op dezelfde plek. 'Slaap lekker lieverd' 'Slaap lekker' antwoorde ik. Hij geeft me nog een knuffel, hij keert zich om en loopt weg maar hij bedenkt zich. Hij draait zich om en laat heel even zijn lippen op de mijne rusten. Voor ik iets kan zeggen of uberhaupt besef wat er zojuist gebeurde was hij al weer weg. Ik voelde aan mijn lippen, waarom was hij toch zo lief? Als ik in bed lig denk ik aan hem, hij met zijn helder blauwe ogen en zijn lieve lach. Was het dan toch mogelijk? Ben ik na die tijd dan toch weer echt verliefd? Met een warm gevoel val ik in slaap en ik droom over hem.