Aangevallen

Pov Elise.

Daar stonden we dan in een groot, donker bos.
Jacob en ik, met alleen de bomen die ons konden afluisteren.
Ik keek nadenkend naar de grond terwijl Jacob wachtte tot ik iets zei.
"Jacob, ik weet dat ik heel wat te verklaren heb, maar ik moet Seth spreken. NU."
"Wow wow wow," zei Jacob verward "Seth weet hiervan ?!"
Ik draaide met mijn ogen. Hier had ik nu eens echt geen tijd voor.
Ik begon te wandelen, maar voor ik mijn derde pas kon zetten trok Jacob me terug.
Hij keek me kwaad aan terwijl hij me nog steeds bij mijn arm vasthield.
"Elise, je weet dat ik je niet verder kan laten gaan zonder een goede reden ! Je bent een vampier. De zaken liggen anders nu. Je weet dat ik uit het pack kan vliegen als Sam ontdekt dat ik je over de grens heb gelaten zonder je in stukken te scheuren !"
Ik trok me los uit de strakke greep die hij had gehad op me en keek hem aan.
"Ik vertel het je straks,ik zweer het je ! Ik MOET Seth spreken en voor dat ik met hem gesproken heb, kan ik het je niet vertellen."
"Je zult wel moeten, want zonder die reden laat ik je niet door !"
"Ik had zo gehoopt dat dit niet moest..." mompelde ik en weg was ik.
Ik wist dat het niet lang zou duren voordat ik Jacob's gegrom, gesnuif en geren achter me zou horen dus ik moest snel zijn.
Zo snel ik kon rende ik naar Seth's huis.
Toen ik op de lange oprit aankwam riep ik Seth's naam.
Ik wist dat ik nog een paar honderd meter moest doen voor ik er zou zijn, maar mijn hoop er echt te geraken steeg met de voetstap die ik zette.
50 meter van het huisje af, ik was zeker dat ik het zou halen.
Ik zag een licht in Seth's kamer aanknippen.
Toen ik bij de 30 meter de woonkamer lamp zag gaan vertraagde ik een beetje.
Als ik met deze snelheid door bleef rennen dan zou ik dwars door zijn hui heen rennen.
Jammer genoeg was ik door mijn concentratie op Seth's huis mijn concentratie op Jacob verloren.
Ik werd neergehaald door Jacob.
Snel probeerde ik hem van me af te duwen, voor hij me zou kunnen verwonden.
Ik wou mijn tocht weer verder zetten naar Seth die ik hoorde rammelen met het slot van de voordeur, maar ik voelde Jacob's tanden in mijn arm voordat ik maar 1 enkele stap kon zetten.
Hij gooide me tegen een boom wat verder van Seth's huis vandaan, die het begaf onder de snelheid waarmee ik er tegen vloog.
Ik probeerde recht te komen wat niet echt lukte door de verwondingen aan mijn arm en aan mijn rug door de klap tegen de boom.
Een straal licht verlichte het donkere gras toen Seth de deur opende.
"Seth..." fluisterde ik met een glimlach toen hij me aankeek.
Jacob's grom overstemde mijn gefluister terwijl hij dichterbij kwam.
"Jacob laat haar met rust !" riep Seth.
Je kon de angst in zijn stem horen, hoewel de vastberadenheid domineerde.
Hij kwam op me afgerend en raapte me van de grond.
Jacob belemmerde ons ervan om naar binnen te gaan door ons met zijn snuit (met ontblote tanden) tegenhield.
Seth gaf er een harde stomp tegen liep gewoon door.
Recht naar binnen zonder nog maar 1 keer om te kijken naar Jacob.