004 - I Already Hate Them

Ik keek recht in twee gezichten van twee meiden. Je kon zo zien dat ze een tweeling, en zussen waren. Ze hadden allebei de arrogante uitstraling op hun, geplamuurd van de make-up, gezicht en in, van de ene bruin en de andere blonde, haren zaten twee Gucci zonnebrillen. Aan hun armen hingen twee tassen bijna uitpuilend van alle spullen die er waarschijnlijk inzaten. Glimlachend probeerde ik mijn lach in te houden, wat erg lastig was als er twee meiden met perfect geëpileerde verbaasd kijkende wenkbrauwen je aankeken.
"Oh, haay. Ik ben Lydia." zei ik glimlachend. Ik had geleerd altijd beleefd te blijven, ookal had je nog van zulke meiden voor je.
"Weten we." was het enige wat uit de ene mond kwam.
"Ja, we horen dat jij hier probeert onze plek in te nemen." zei de ander.
Mijn wenkbrauwen gingen verbaasd omhoog. "Sorry?"
Een geïrriteerde zucht ontsnapte uit de perfect roze gestifte lippen. "Jij...probeert...onze...plek...in...te...nemen." zei ze.
"Ja, ik had je de eerste keer al gehoord hoor." zei ik fronsend.
"Maarja, we wouden je even laten weten dat dat mooi niet gaat gebeuren." zei ze.
Een onderdrukte lach kwam er met een grappig geluid uit mijn mond. De twee keken me verbaasd aan.
"Wat?" vroegen ze allebei tegelijk.
"Al zou ik er betaald voor krijgen zou ik nog geneens jullie plek willen over nemen als arrogante, verwende, uit te hoogte bitches." zei ik lachend. Hun hoofden namen langzaam een rode kleur aan.
"Dat..dat neem je terug." zei de blonde.
"Ja, iedereen hier wil met ons omgaan." zei de bruine.
"Tuurlijk, alleen de arrogante, verwende, uit te hoogte bitches. Je weet wel, soort zoekt soort." zei ik schouderophalend.
Een vaag geluid kwam er uit de blonde haar mond. Een soort mix tussen een zucht, gil en duh geluid.
"Nou...niemand wilt anders ook met jouw omgaan." zei de bruine, een beetje moeilijk kijkend.
"Tuurlijk wel, maar ik wil alleen echt vrienden. Geen nep-vrienden of vriendinnen zoals jullie. Maar ik denk dat ik dat punt al had gemaakt." zei ik grijnzend.
"Kom Steph we gaan, we laten deze loser alleen." zei de blonde, die dus Samantha bleek te heten.
"Ja, en soort zoekt soort." zei de bruine, Stephenie.
"Tell The Devil I Said Hi, When You Come Back To Where You're From!" zei ik glimlachend.
De meiden keken me eerst met grote ogen aan, volgens mij maakte mijn woorden echt een impact, maar daarna haalde ze allebei een hand door hun haar en liepen ze, heupwiegend, weg.
Ik draaide me weer om naar Cate, Maddison en Matthew, die me ook met grote ogen aankeken. Ik denk dat de hele kantine mijn verhaaltje had gehoord, want toen Stephenie en Samantha de kantine uit waren begon iedereen te klappen en te joelen. Lachend keek ik om me heen, waarschijnlijk had ik de dingen gezegd die niemand in deze hele school durfde te zeggen. Ik lachte toen iemand keihard mijn naam begon te roepen en stond op, boog en keek lachend om me heen. In de hele kantine waren mensen aan het klappen, behalve aan de "Cullen tafel". Op mijn zus haar gezicht stond wel een glimlach en ze knipoogte, maar niemand anders. Ze keken allemaal nog nors voor zich uit, maar ik haalde grijnzend mijn schouders op.
Een ding was duidelijk, ik had nu al een hekel aan de twee meiden Stephenie en Samantha. Overduidelijk.
Glimlachend nam ik een hap van mijn appel, toen tot mijn grote verbazing de bel ging. Zuchtend stond ik op en keek op mijn rooster.
"Economie." mompelde ik.
"Too bad, Ly. Niemand van ons heeft Economie." zei Maddison.
"Crap." zei ik lachend. "Doei mensjes."
Ik werd gedag gezegd en liep de kantine uit. Waarom mensen Economie hadden uitgevonden, was mij echt een raadsel. Ik wist best wel wat je met geld moest doen. Je moest het uitgeven of sparen. Meestal koos ik voor het eerste, maar iedereen heeft zijn bezigheden. Ik liep het lokaal in en liet het papiertje tekenen door de leraar, dat was ook al nutteloos. Ik liet me op een stoel bij het raam zakken en keek naar buiten. Opeens hoorde ik een hoge meisjesstem iets vragen:
"Ehm..is het goed als ik hier ga zitten?"