Chapter 2: A new friend

Ik krabbelde overeind. Yuki kwam naar me toe gerend. "Gaat het? Bloed je ergens?" vroeg ze een beetje angstig. "Nee ik ben oke." zei ik. "Maar dat is wel opmerkelijk. Normaal als je zo hard zou vallen zou je op z'n minst een bebloede knie moeten hebben." zei een vriendelijke stem naast me. Ik draaide me om en keek recht in het gezicht van degene voor wiens voeten ik was gevallen. Ik schrok en schoof een klein stukje achteruit. Terwijl ik merkte dat ik rood werd. "I-Ik heb gewoon een sterk lichaam ofzo. Ik bloed niet zo snel." legde ik uit. "Gelukkig maar. Dan heb je ook geen pleisters nodig." hij ztak een hand naar me uit en hielp me overeind. "Mijn naam is Kaname Kuran." zei hij. "R-Ribbon." zei ik stotterend. " Het lijkt me nu in ieder geval beter als je naar je dorm toe gaat." zei Yuki. "Huh? Hoezo?" vroeg ik. "Ik zie een vlammenzee van jaloezie je van achteren benaderen." legde Yuki uit wijsend naar de menigte meisjes achter me. Ik draaide me om. Ja hoor, daar stond een hele menigte aan jaloerse meisjes. "Ik zou maar vluchten voor het te laat is." adviseerde Yuki me. "Ja ik denk dat ik maar ga."ik zei gedag tegen Yuki en Kaname ontweek de klauwen van de meisjes en sprinte naar mijn dorm.

Ik deed de deur van mijn kamer open en zag dat mijn bagage bij mijn bed stond. Op mijn bed lag een briefje waarop stond:
Beste nieuwe kamergenoote, ik ben even naar de bieb van onze dorm. We zullen elkaar zo wel ontmoeten.

Asakura Hana

Ik legde het briefje op mijn bureau en begon met uitpakken. Toen ik mijn rugzak aan het uitmesten was vond ik opeens mijn leerlingenhandboek. Ik sloeg hem open op een willekeurige pagina. Er stond: 'Klassevoorzitters Dag/Nacht-klas.'
Er stonden twee foto's onder met wat kleine gegevens. De jongen van de dagklas zag eruit als een echte nerd. Enorme jampotbrillenglazen en dof slaphangend haar. Echt iemand om naar op te kijken dus. En de jongen van de nachtklas.....was de jongen die me overeind had geholpen. Hij zag er eigenlijk best cool uit. Ik had niet gedacht dat zo iemand klassevoorzitter zou zijn. "Nu al aan het wegzwijmelen bij de nachtklasjongens?" ik schrok me dood en gooide bijna mijn leerlingenhandboek het raam uit. Maar in plaats van uit het raam te vallen belande hij op de vensterbank. Ik draaide me met een hoofd zo rood als een tomaat om en zag een meisje met stijl zwart haar en een haarband in naast me zitten." B-Ben jij de Asakura Hana van het briefje?" vroeg ik. "Ja dat ben ik aangenaam!" ze stak haar hand uit. Ik schudde hem en ging toen weer verder met mijn spullen uitpakken. Ik pakte mijn koffer en wou mijn sleutels pakken om hem open te maken. Maar die waren er niet. "Wat is er?" vroeg Hana. "Ik ben mijn sleutels kwijt!" riep ik wanhopig uit. "Waar heb je ze dan voor het laatst gezien?"vroeg Hana. "Nou ik had ze nog toen ik naar de poort toe liep om de nachtklas mensjes te zien. En toen...." opeens wist ik het. "Ik heb ze natuurlijk laten vallen toen ik daar op de grond viel! Ik ben zo terug!" en ik rende weg. "He! Wacht! Ribbon! We mogen na zonsondergang niet meer de dorm uit!" maar ik hoorde haar allang niet meer.