De volturi?!

Ik keek walgend naar de vampier voor me.
Ik wenste vurig dat Alice op dit moment keek wat ik aan het doen was en ze samen met Emmet en Jasper hierheen zou komen. Ik kon me Johannes uitdrukking nu al voorstellen als hij Emmets spieren en Jaspers littekens zag.
Die van Jasper waren heel wat angstaanjagender dan de zijne.
Jaspers littekens waren vooral afkomstig van beten. Johannes was duidelijk slechts één keer uit elkaar getrokken.
Ik zag dat hij naar Bella keek en zelfs zonder zijn gedachten te lezen wist ik dat hij haar begeerde. Hij had haar haar hele leven afgenomen gewoon omdat hij haar mooi vond. Maar wat kon haar schild hem dan schelen?
"Één vraagje. Ik heb al begrepen dat je Bella veranderde omdat je haar wel zag zitten." Ik liet zo veel mogelijk walging doorklinken bij die laatste drie woorden.
"Maar wat kon haar schild je schelen? Je hebt zelf een prima schild als je het mij vraagt." Ik besefte nu pas dat dat zijn gave moest zijn. Onzichtbaarheid of zo.
"Wel ik was natuurlijk stom verbaasd toen bleek dat ,Bella"-Hij liet haar naam zo liefkozend klinken dat ik er misselijk van werd-"mij kon zien. En toen ik een maand later eindelijk langs haar wolven vriendjes kwam had ik me al bedacht wat ik daar allemaal mee kon. Ik dacht er al een tijdje over om bij de volturi te gaan en als ik daar met haar zou aankomen...Maar ik wilde ook graag weten of ze nog meer dingen als mens kon weerstaan. Je ziet waar ik heen wil." Ik had het hele verhaal al lang in zijn hoofd gezien.
Ik zag hoe hij daar aankwam met een nog menselijke Bella. Doodsbang en doodstil. Ik zag hoe hij zijn verhaal aan Aro liet zien en hoe Aro vervolgens gretig Bella's hand nam. Ik zag hoe Aro verschillende leden van zijn wacht hun gave liet demonstreren op een gevangene wiens vonnis Johannes had onderbroken en vervolgens uitproberen op Bella.
Ik zag hoe zij met grote ogen naar de demonstraties keek en dan bang afwachtte tot ze haar zouden treffen. Maar er gebeurde niets met haar. Gelukkig want vooral de gave van de kleine Jane leek me afschuwelijk. Er was ook een meisje, Chelsea die de banden tussen mensen en vampiers kon beheersen.
Johannes had het weerzinwekkende idee gehad om Bella verliefd op hem te laten worden. Hij had haar gezoend, maar Bella had uit alle macht tegengestribbeld.
Ik huiverde. "Hoe kon je haar dat aandoen?" Hij rolde met zijn ogen.
"Je snapt wel dat Aro erg geïnteresseerd was in haar. Hij gaf me toestemming om haar het eerste jaar bij me te houden en dan zouden wij tweeën ons bij de volturi voegen. Natuurlijk weigerde ze na de transformatie om zelfs maar adem te halen als ik haar een menselijke prooi voorschotelde."
Ik hoopte dat hij haar dan op zijn minst op dieren had laten jagen maar hij had iets anders in gedachten gehad.
Hoe zwakker ze werd hoe meer ik van haar gedaan zou krijgen op een gegeven moment zou ze niet meer kunnen tegenstribbelen. Bovendien zou de dorst haar vroeg of laat teveel worden
De kinderen waren dus niet alleen een oefen middel geweest maar ook haar eerste maaltijd. Ze had haar eerste twee weken nauwelijks adem gehaald. Ik werd er misselijk van. Waarom keek Alice toch nooit in je toekomst als je dat wilde?
"Hoe kon je in hemelsnaam...? Het waren kinderen!" zei ik vol afschuw.
Ik zag door zijn gedachten dat Bella ondertussen praktisch naast me was komen staan en een gekwelde blik had. Ze plaatste haar handen op haar buik.
Ik hapte naar adem, mijn ogen werden groot van afschuw.
"Ja, kinderen zijn een gevoelig onderwerp voor mijn lieve Bella. Ik was net zo verbaasd als jij nu toen ik iets in haar buik voelde bewegen. Een drie maanden oud babytje. Lief toch? Jammer genoeg had ik niet het geduld om het rustig geboren te laten worden..." Zei hij met een gemene lach. Het werd rood voor mijn ogen. Dit kon niet waar zijn! Die man was geschift! Ik gromde en sprong op hem af.