5

De pijn op mijn gezicht was ook in zijn ogen te lezen. Opeens stond hij op en verdween uit beeld, daardoor kon ik het raam zien. Ik dacht dat ik die straat kende, maar twee seconden later werd het beeld zwart en verscheen het “justin is offline” berichtje dat ik zo haatte.
Ik schreeuwde, maar ik kon het hem moeilijk kwalijk nemen dat hij me niet geloofde, en waarom zette hij anders zijn webcam uit?
Ik pakte mijn gitaar, en zocht een songtekst op internet. Don’t tell me that its over van Amy Mcdonald. Perfect voor momenten als deze. Ik deed mijn ogen dicht, pakte mijn gitaar en begon te zingen, terwijl ik mijn tranen weg probeerde te knipperen. Eentje ontsnapte en gleed langs mijn wang naar beneden, waar hij aan mijn kin zou blijven hangen en op mijn gitaar uit elkaar zou springen, om een klein druppeltje te worden dat onderaan mijn gitaar ging hangen, en dan hetzelfde deed bij het vloerkleed. Het enige probleem was dat de traan mijn kin nooit bereikte. Hij werd namelijk opgevangen door een perfecte vinger.
Toen ik opkeek zag ik alleen twee perfecte bruine ogen.