26.

“Verder alles goed Liz?” vraagt Gustav lachend als hij mij ziet staan dansen. Ik grinnik en knik. “Zeg hebben jullie ook ergens witbrood?” vraag ik. “Ja, maar het is denk ik oud” Ik zucht. “Hebben jullie ook een broodrooster?” Gustav trekt een kastje open en haalt er een broodrooster uit. “Thank you, ik rooster de hele boel wel” zeg ik. Hij glimlacht en loopt weer terug met een flesje cola.

10 Minuutjes later zet ik 2 borden op het salontafeltje en Bill valt hongerig aan. Lachend plof ik op de zetel neer en zet het bordje op de leuning. “Had je honger ofzo?” vraagt Georg aan Bill die zijn halve broodje ei al op heeft. Hij knikt en eet verder. “Meestal is Tom de vreetzak” zeg ik. “Hé!” Ik krijg een kussen naar mijn hoofd. Lachend vang ik hem op en gooi het terug. Als ik mijn broodje op heb stapel ik mijn bordje op dat van Bill en zet het in de keuken. Daarna plof ik weer in de zetel en kijk op mijn horloge en hij geeft kwart over 11 aan. “Zullen we maar eens naar bed gaan?” zegt Gustav. Iedereen stemt in. Met Bill’s make-up remover haal ik mijn make-up eraf en ga vervolgens naar Bill’s kamer en zet de wekker op mijn mobiel. “Hoe laat moet je werken?” vraagt hij. “9 uur” zeg ik en leg mijn mobiel op het nachtkastje. Dan trek ik mijn correctie, Bill’s joggingbroek uit en ga dicht tegen hem aanliggen. “Weetje dat jij heel lief bent als je ligt te slapen?” vraag ik. “Nee? Ik zie mezelf toch niet als ik slaap” zegt hij. “Slimmerd” “Ik ben ook heel slim ja” “Grapjas, je begint al meer op Tom te lijken” lach ik. Plots hoor ik een harde bonk tegen de muur naast ons en geschrokken slaak ik een gil. “Praten jullie eens wat zachter!” horen we Tom roepen. Bill en ik kijken elkaar even aan en barsten dan in lachen uit.

Om 8 uur begint mijn mobiel te piepen. Kreunend draai ik me om en zoek met mijn hand op het nachtkastje en klik hem uit. Ik zucht en hoor Bill bewegen. “Wat een kut geluid maakt dat ding. Je maakt er een dove bejaarde nog mee wakker” “Dat is de bedoeling van een wekker schat” zeg ik en sta op om te gaan douchen. Als ik gedoucht heb trek ik mijn kleding weer aan, doe mijn haar en mijn make-up en ga dan terug naar Bill die nog in zijn bed ligt. Ik ga op de rand naast hem zitten en strijk hem door zijn warrige haren. Hij smakt even en opent zijn ogen. “Hmm?” “Ik ga zo even ontbijten in de ontbijt zaal beneden” “Over hoelang moet je weg?” vraagt hij. “Over een half uurtje” “Kom je na je werk terug hierheen of niet?” “Nee, kom jij mijn huisje maar eens even bezichtigen” zeg ik en glimlach. “Hoe laat ben je klaar?” “Waarschijnlijke rond vieren maar dan zijn jullie bij Peter” “Oh ja” zegt hij en zucht. “Het komt wel goed. Ik ga nu en ik zie jou of jullie wel verschijnen. Tom weet waar ik woon” zeg ik, buig voorover en geef hem een kus.

Na me verbaasd te hebben over de veel te grote ontbijt zaal en ontbeten te hebben ben ik op weg naar mijn werk. Als ik achter mijn bureau schuif merk ik dan Angelica er nog niet is. Ik zoek mijn bureau af naar een briefje of iets dergelijks maar nergens kan ik iets vinden. “Ze zal zo wel komen” denk ik en ga aan mijn werk.

Om half 10 komt ze met een verhit hoofd binnen gerend. “Waar kom jij vandaan?” “Van nergens, mijn auto stopte er mee” zucht ze. “En nu?” “Nou, ik heb de wegenwacht gebeld en ben verder gaan lopen. Mijn auto is bij de garage” vertelt ze. “Oei, en weet je al wat er is?” “Nee, ik heb mijn gegevens gegeven en ben door gerent” “Had gevraagd of ze niet een leenauto hadden” zeg ik. “En daar zeker ook nog op wachten? Nou mooi niet maar goed, heb ik iets gemist?” “Uh ja” zeg ik. “Oh god, wat is er gebeurd?” “Nou ik ging dus bij de jongens op bezoek en Bill was nogal grimmig dus besloot ik weer weg te gaan maar in de gang knalde ik tegen Peter op” “Oei” zegt Ang. “Ja inderdaad dus heb ik me omgedraaid en ben terug de kamer in gerent. Peter begon 1 of andere bespreking maar door een niet al te geniale opmerking kreeg ik weer een soort van akkefietje met hem en hij wilde me eruit gooien maar toen nam Bill het voor me op en…” “Go Bill!” Ik lach als ze dat zegt en vervolg mijn verhaal tot het einde. “En nu gaan ze straks praten dus?” vraagt Ang na afloop. Ik knik, “Ik hoop dat ze het een beetje oplossen ofzo” “Ik snap echt niet dat hij jullie om die reden uit elkaar gehaald heeft” zeg ze. “Tja, jaloezie doet rare dingen met mensen” “Dan nog Liz, das toch ziek? Hoe kreeg je eigenlijk nou weer ruzie met die gast?” “Nou, ik keek hem wat kwaad aan en toen zei hij van: ‘Als blikken konden doden’ en toen zei ik: ‘Dan had ik er 10 naar je hoofd gegooid’ of iets in de trant en wat lach je nou trut?” Angelica ligt over haar bureau van het lachen. “Dan had ik er tien naar je hoofd gegooid. Liz dat moet op een tegeltje” giert ze. Ik grijns en haal mijn schouders op.