21.

Ik open de mail:
Heey Lizzie!

Nu moet je niet schrikken maar ik leen op het moment even Bill’s laptop dus vandaar dat ik je terug mail in plaats van Bill zelf. Ik begrijp dat je het echt niet snapt, dat zag ik aan je. Sorry dat Peter trouwens weer zo vervelend deed Liz!

Groetjes,

Tom.

P.S.: Ik geef je mijn nummer dan mag je me bellen als je dat wilt.

Zo snel als ik kan tik ik het nummer over op mijn mobiel en druk op het groene telefoontje. Ik kan wel janken als ik Tom’s stem hoor. “Met Tom” “Hey Tom met mij” zeg ik. “Hey Liz! Hoe gaat het nu?” vraagt hij en ik hoor duidelijk iets bezorgds in zijn stem. “Het gaat hoor. Tom jij weet waar Bill over sprak, leg het me alsjeblieft uit” Het blijft stil. “Tommy please! Hij had het over iets versturen ofzo?” Hij zucht en zegt: “Nadat jij en Bill het zeg maar hadden uitgemaakt heeft hij je nog een aantal briefen gestuurd” zegt hij. “Briefen? Hoeveel?” “Een stuk of 4 maar je stuurde nooit wat terug” zegt hij. Er rolt een traan over mijn wang. Ik vind het zó lief dat Bill dat gedaan zou hebben, het enige stomme is dat ik ze nooit gekregen heb. “Tom… Tom ik heb die brieven serieus echt nooit gehad” zeg ik zachtjes en er ontsnapt en ik snik. “Hé Liz huil je? Waar woon je dan kom ik naar je toe!” zegt hij. “Nee Tom, je kent de weg hier helemaal niet” zeg ik. “Kracht van de Tomtom, wat is je adres?” Na wat wikken en wegen, hij moest thuis blijven van mij en hij wilde perse komen, heb ik hem mijn adres gegeven en is hij als het goed is nu onderweg. Mijn laptop heb ik dichtgeklapt op tafel gelegd en ik staar een beetje voor me uit. Als de bel gaat sprint ik naar de deur en laat Tom binnen. “Hey” zegt hij. “Hey, kom” zeg ik en ga hem voor de woonkamer in. Ik loop de keuken in voor wat drinken terwijl hij gaat zitten. “Mooi huisje heb je” hoor ik hem zeggen. “Dankje” zeg ik. Ik zet 2 glazen ijsthee op tafel en ga naast hem zitten. Meteen slaat hij zijn armen om me heen en trekt me tegen zich aan. Ik sla mijn armen om zijn middel. “God, Tom je maakt me aan het huilen” zeg ik en adem diep zijn geur in. Echt Tom. Ik hoor hem zacht lachen en prik hem in zijn buik. “Hé stop dat!” zegt hij lachend. Ik glimlach en ga weer wat rechter zitten en opeens schiet er iets mijn gedachten te binnen. “Zeg Tom, sinds wanneer zit jij in je broertje z’n mails?” vraag ik met opgetrokken wenkbrauwen. “Sinds ik zijn laptop leen” zegt hij grijnzend. “Noh, Tom. Dat is echt erg” zeg ik. “Dat doe ik normaal niet hoor maar ik zag jou naam staan en kon het niet laten” “Geen steek verandert dus” zeg ik. Trots schud hij zijn hoofd en ik schiet in de lach. “Maar hoe moet dat nu met jou en Bill?” vraagt hij dan. “Tom, ik heb serieus nog nooit 1 brief ontvangen. Ik zweer het je, echt niet” “Rustig maar, ik geloof je maar het is gewoon raar want ik weet dat hij ze geschreven heeft” Ik knik en staar nadenkend voor me uit. “Hij heeft ze gewoon op de bus gedaan toch? Ik woonde toen nog in Duitsland” Tom knikt, “Het enige is dat Bill ze niet zelf naar de brievenbus bracht maar 1 van onze teamleden. Wijzelf konden niet echt veilig meer over straat” zegt hij. “Dan nog” zeg ik, “Het blijft raar”

Rond twaalven zitten Tom en ik nog vrolijk te kletsen als zijn mobiel begint te trillen. “Met Tom” “Ja sorry Bill, natuurlijk ben ik zo terug…” “Ik ben bij… Ik ben gewoon ergens…” “Ik doe niet geheimzinnig!” “Nee-hee, ik zit niet bij 1 of andere hoer…” Een giechel ontsnapt uit mijn mond en hij mept me op mijn been. Met lachtranen in mijn ogen sla ik mijn handen voor mijn mond. “Hoe ik dat zeker weet? Denk je nu echt dat ik onder het rampetampen opneem Bill?” Zodra hij dat zegt barst ik in hard gelach uit. Tom zucht en kijkt me grijnzend aan. “Ja ik ben bij Liz” zegt hij dan. Ik hoor Bill tekeer gaan aan de andere kant van de lijn en mijn lach vergaat. Tom ziet het en wrijft zachtjes geruststellend over mijn hand. “Bill ga je dan nu even luisteren naar mij?” vraagt Tom. “Mooi zo” zegt hij, drukt zijn telefoon in mijn handen en sprint weg naar de wc. “TOM!” gil ik hem na. “Lissa?” komt er uit de telefoon. Ik slik en breng de telefoon naar mijn oor, “Hey Bill…”