Chapter 52. Happy with the smallest things

Met een grote bos rozen sta ik voor de deur. Ik neem een hap lucht en open hem. Het meisje op het bed draait zich om. Haar groene ogen beginnen te twinkelen als ze mij ziet. Automatisch verschijnt er een lach op mijn gezicht. 'Ik heb rozen meegenomen.' Ik leg de rozen op haar nachtkastje. 'Ben je er blij mee?' vraag ik voorzichtig. Ze lacht. 'Ik was al blij geweest als je mij er maar een had gegeven.' Opgelucht ga ik aan de rand van het bed zitten. Het blijft even stil. Dan pakt ze mijn hand van het bed. Gefocust glijden haar slanke vingers over mijn hand. Ze slaan geen enkel detail over. 'Justin?' vraagt ze na een poosje. 'Ja?' 'Denk je dat onze ontmoeting "het lot" was?' Ik kijk haar aan. 'Geloof jíj in "het lot"?' Ze haalt haar schouders op. 'Ik heb er heel lang niet in geloofd, maar sinds ik jou heb ontmoet...' Ze valt stil. 'Weet je, ik geloof wel in het lot,' zeg ik tegen haar. 'Voor mij ben jij perfect. Jij hebt geen slechte kanten. Soms-' Ik lach even vreugdeloos. 'denk ik dat het beter is als je iemand anders hebt. Want ik kan niet altijd voor je klaarstaan enzo,' mompel ik terwijl ik naar beneden staar. Haar hand glijd over mijn wang. 'Dat denk ik ook wel eens. Dat ik slecht voor je ben,' fluistert ze. Ik kijk op en haar gezicht is opeens heel dicht bij. De behoefte om haar lippen te voelen word groter en groter.

Faith bloost. Ik buig mijn hoofd voorzichtig naar voren. Mijn hart klopt in mijn keel. Als mijn lippen nauwelijks 5 cm van de hare af zijn draait ze haar hoofd weg en legt haar handen op mijn borst. 'Sorry Justin.' Haar stem is zo zacht dat ik bijna denk dat ik het me verbeeld heb. 'Het spijt me.'

Ik breng mijn hoofd heel voorzichtig dichter bij haar, bang voor haar reactie. Ze reageert niet en ik kom nog wat dichterbij. Ik voel haar adem over mijn gezicht. Ik doorkruis de laatste paar centimeter en voel eindelijk haar lippen. Ze zijn zacht en warm en smaken zoet. Ik haal, voor mijn gevoel veel te vroeg, mijn lippen weg om haar reactie te peilen. Ze kijkt op en haar groene ogen lijken te stralen. Ik wil iets tegen haar zeggen maar voordat ik dat kan heeft ze haar lippen weer op de mijne gedrukt. Een gelukkig gevoel vult mijn hele lichaam. Ik laat mijn armen om haar heen glijden. Ze trekt haar hoofd terug. 'Blijf bij me,' fluistert ze. Ik trek haar dicht tegen me aan. 'Voor altijd.'