20.

Ik klem me aan hem vast en bedenk me dat ik hem ook niet meer loslaat. Hij wrijft over mijn rug en fluistert zachtjes dat het al goed is. Uiteindelijk laat ik hem met enige tegenzin los en doe een minuscuul stapje achteruit omdat we anders wel erg tegen elkaar aan geplakt staan. Met een kleine glimlach kijk ik hem aan maar hij glimlacht niet terug. Mijn glimlach verdwijnt en ik speur zijn gezicht af. Hij lijkt wel… boos? “Bill ben je kwaad?” vraag ik. Hij wend zijn ogen van me af en knikt dan langzaam. “Waarom?” Hij heft zijn hoofd weer op en kijkt me boos aan. “Dat is wel een hele domme vraag” zegt hij. Met grote ogen staar ik hem aan, “Wat bedoel je in godsnaam?” vraag ik. Mijn gedachten gaan langs die avond ene avond. Daarna heb ik hem nooit maar dan ook echt nooit meer gezien, ja op tv maar dat telt niet toch? “Bill, ik weet echt niet wat je bedoelt” zeg ik dan. Dat kwam er echt heel hulpeloos uit. Hulpzoekend kijk ik even naar Tom maar hij staat me alleen maar aan te kijken. “Hoe kan je nu niet weten waar ik het over heb?” zegt Bill verbaasd. Opnieuw gaan mijn gedachten als wervelwinden door mijn hoofd, alles wat ik samen met Tom en Bill heb gedaan maar nergens kan ik wat vinden over waarom hij boos kan zijn. “Ze weet het echt niet Bill” zegt Tom tegen zijn broertje. “Dat kan toch niet? Ik heb ze toch zeker zelf verstuurd?” bijt Bill terug. “Jongens!” zeg ik, “Vertel me dan waar jullie het over hebben! Wat heb je verstuurd?” Bill geeft me nog een boze blik, draait zich om en dendert de kamer uit. Ik staar naar de plek waar hij zo even nog stond en kijk dan naar Angelica die het net zo min begrijpt als ik. “Leuk jullie weer eens gezien te hebben jongens” zeg ik zacht en loop dan het kamertje uit terug de gang op en loop door naar de lobby. In de lobby pak ik mijn tas en ga dan naar mijn auto.

Thuis plof ik neer op de bank. Ik denk na en denk na totdat mijn hoofd er pijn van gaat doen maar ik weet echt niet waar Bill het nou over had. Ik voel mijn telefoon trillen in mijn broekzak. Een sms van Ang: ‘Lissa waar ben je? X Ang’ ‘Ik ben thuis, sorry. Ik moest daar weg. Xxx Liz’ Een paar seconden later belt ze me op. “Heey Liz, gaat het?” vraagt ze. “Ja. Angel ik weet echt niet waar hij het daarstraks over had” zeg ik. “Tja ik ook niet. Ik weet niet wat er zich tussen jullie heeft afgespeeld” “Veel maar nooit iets vervelends behalve toen we uit elkaar moesten” zeg ik. “Vertel me het hele verhaal is” zegt Ang en ik vertel alles van begin tot eind. “Misschien is hij kwaad om die avond?” vraagt ze me. “Nee, dat kan niet. Hij had het over iets versturen ofzo” zeg ik. Na een half uur aan de telefoon gehangen te hebben hang ik op. Ang heeft de jongens (zonder Bill dan want die is niet meer teruggekomen) alsnog geïnterviewd en van Tom heeft ze Bill’s email adres gekregen die ze natuurlijk aan mij doorgegeven heeft.

Zuchtend kijk ik naar het papiertje waarop zijn mail adres sta en besluit dan maar eens brutaal te zijn en hem gewoon te mailen:

Lieve Bill,

De laatste keer dat we elkaar zagen (gister dus) ging niet helemaal zoals ik verwacht had dat het zou gaan. Je leek zo kwaad en dat ben je misschien nog steeds. Maar Bill, je moet me geloven als ik zeg dat ik echt niet weet waar je het over had. Ik heb nagedacht over elk ding dat we samen hebben gedaan maar ik kon niks vinden waarover je kwaad zou kunnen zijn. Het spijt me, ik weet niet waarvoor maar het spijt me.

Ik hoop dat we misschien een keer af kunnen spreken Bill. Ik mis je serieus heel erg.

Kus,

Liz.

Zodra ik op verzenden heb gedrukt heb ik meteen spijt maar terug kan ik al niet meer. Ik blijf even naar het scherm staren en besluit dan thee te zetten. Als het water net staat te koken geeft mijn computer het geluid dat hij altijd geeft als ik een nieuwe mail heb. Zo snel als ik kan sprint ik naar de bank en ga weer achter mijn laptop zitten. Mijn hart maakt een sprongetje als ik Bill’s email adres in mijn inbox zie staan. Nieuwsgierig klik ik de mail aan.