I'm Alive - 13

'Aan de kant, ga uit mijn weg!' Klinken de doffe klanken van een bekende stem.Zou ik nog 'leven', of zou ik eindelijk echt weg zijn -al het jammer zijn voor Jile. 'Blijf van mama af!' Nee, ik leefde nog, maar hoe? Hadden ze mijn programma weten te herstellen of een nieuw gemaakt dat hetzelfde was? Misschien had Al ooit wel een reserve gemaakt. Opnieuw open ik mijn ogen en zie Jile, Flynn en.. Tony? Ik ga recht overeind zitten en merk op hoe Jile en Tony elkaar los laten. De verbazing op Tony's gezicht was grappig. 'Tony?' Vraag ik verbaasd en laat mijn beneden langs het bed vallen. Hij stottert wat, niet wetende hoe te beginnen, voor hem had ik immers geen naam. 'Ayanna, of nu Porcelain'. Glimlach ik en knuffel Jile die zijn armen om mijn middel heen sloeg. Tony knikt langzaam en laat dan zijn hoofd zakken. Langzaam laat ik me van het bed afzakken en loop op hem af. 'Tony, ik weet dat het je spijt, ik kan het zien.En ik wil je bedanken voor de tijd die ik heb gehad in jou winkel'. Tony kijkt op en knikt met een glimlach. 'Maar ook daardoor heb ik mijn zoon weer terug gevonden, en ik ben je daar heel erg dankbaar voor'. Tony keek me met een brede glimlach aan, en wist dat hij het snapte hoe het in elkaar zat. Ik wist niet hoelang ik weg was geweest maar het was vast al op het nieuws voorbij gekomen. Waarschijnlijk met een titel als 'Levende pop vermoordt haar man' met als ondertitel 'Vrouwelijke pop gemaakt uit mens' of iets dergelijks.

'Mama?' Ik kijk om naar Jile en schenk hem een glimlach.'Ja, jongen?' 'Ik wil je voorstellen aan Flynn-'. 'Maar ik ken hem toch al, liefje?' Jile grinnikt, knikt en schudt dan weer meteen zijn hoofd. 'Ja en nee.Flynn is mijn halfbroer. Verbaasd draai ik me om naar Flynn en merk nu pas eigenlijk op dat hij er niet zó jong uitziet als ik had opgemerkt. Hij zal een leeftijd van 28 of 29 hebben. In zijn gezicht kon ik kenmerken van Al's gezicht zien. 'Flynn'. Spreek ik zijn naam uit en strek mijn armen naar hem. We omarmen elkaar en ik strijk even door zijn haren heen. Het was dan wel niet mijn zoon, maar zo zou ik hem wel behandelen.

Ik weet niet of ik er nog wel vervolgen op moet plaatsten.Bijna niemand leest het, geen reactie's of Kudo's.Hetzelfde vind/heb ik ook met mijn andere verhalen.Ik heb er gewoon geen zin meer in.Ook met een verhaal op mijn oude account, helemaal herschreven, niemand die het leest en degene die wel lezen reageren niet.