Let de games begin 5.2

Snel maakte we ons klaar om naar het hoofdkwartier te gaan. We rende over straat omdat we al een beetje aan de late kant waren. Niet vel later bereikte we het hoofdkwartier. De deuren van de zenuwstelsel waren al geopend. Wee namen snel plaats in middelste cirkel. Waar nu de interactieve schermen nu wel aan waren. Alleen was er nog niks te zien.Ook alle televisies stonden stand-by. Gelukkig waren we niet de laatste die binnen waren gekomen, Rocky mentor van district 9 kwam als laatste van alle mentoren binnen. Annabel zat achter ons in de middelste cirkel. Ook was de buitenste cirkel nu gevuld met toeschouwers. Een Capitool bediende liep naar het midden van de cirkel en sprak tot ons. “Goede morgen mentoren, vertegenwoordigers en burgers van Panem. Het is zo ver de spelen zullen nu precies over kwartier beginnen.” Een grote digitale klok verscheen nu op al onze schermen, die vijftien minuten aangaf. Hij begon af te tellen. “En dan nu het woord aan onze president, president Snow,” zei hij.
Snow liep nu naar het midden toe. Iedereen ging uit beleefdheid staan. We kregen weer het gewoonlijke praatje over moed en gedrevenheid. Ik had het inmiddels al vijf keer gehoord. “En dan geef ik nu het woord aan Liala Havensburger, “zei Snow. Alle schermen schoten nu aan en we kregen een eerste indruk van de arena. Liala was niet echt hier ze zou van ergens anders commentaar doen van de spelen. Maar haar Stem galmde door de ruimte. Ik luisterde alleen niet, want ik en Lexus waren nu gefocust op de schermen voor ons en op de TV’s. Het scherm voor ons gaf een hologram van de hele arena. Het gaf een hoop informatie. De plek van de Hoorn. De hoogtes van het land, in meters boven of onder zeeniveau. Het grootste deel lag onder zeeniveau. Dus was makkelijk onderwater te zetten. Ook waren de pods zichtbaar verdomme wat waren het er veel dit jaar. Ook waren alle dieren zichtbaar als gele puntjes. Op de kaart kon je inzoomen en driehonderdzestig graden draaien. Een ding viel op van het hoger gelegen deel liep een gigantische waterval.
Op het rechter scherm verschenen de namen van de tributen per district. Groen was levend, rood was dood. Ze waren nu allemaal nog groen natuurlijk. Het linker scherm gaf aan informatie over sponsoren voor jou tributen. Zoals het geld, hun wensen en wat alles kosten.
Plots schoten vierentwintig oranje puntjes aan. De tributen, met het nummer van hun district en geslacht er naast. Ik keek naar de TV’s de tributen waren nog niet in beeld. De metalen platen waren nog niet omhooggekomen. De TV’s lieten meerde beelden zien van de arena. Het leek om het makkelijkst te zeggen op een oerwoud, met een slanke rivier die het oerwoud voor het grootste deel door midden hakte. Deze rivier begon bij het meer waar de waterval naar benden kwam. Ver in het oosten lagen nog wel grasvelden met zeer hoog gras. De Hoorn stond niet ver van de waterval vandaan op een perfect ronde oppervlakte waar geen bomen stonden midden in het bos.

Ik probeerde Sloan’s positie te bepalen. Er stonden drie ander tributen tussen haar en Tiaro in, wat een opluchting was. Maar Demian stond helemaal aan de andere kant van de Hoorn.
Over hem hoefde ik me geen zorgen te maken, Quirron en Jayden stonden aan weerszijde van hem. Dat hoopte ik maar, als ze zich aan het pact zouden houden.
Het klokje in de rechterhoek van mijn scherm gaf nog twee minuten aan. Op de TV’s was goed te zien dat de gaten waar de metalen platen uit omhoog zouden komen zichtbaar werden.
Niet veel later verschenen de tributen allemaal te gelijkertijd. “Dames en heren de 56ste Hongerspelen zijn begonnen,” horen we Laila zeggen. De laatste zestig seconde tikken weg. Dat zijn de seconde die de tributen nog op de plaat moeten blijven staan. Sloan zie ik klaar gaan staan om te gaan sprinten naar de Hoorn. Een camera volgt al haar bewegingen. Net zoals ook drieëntwintig andere camera’s dat bij de ander tributen doen. Sloan was snel, ik hoopte ook snel genoeg. Van zenuwen kneep ik bijna Lexus zijn hand fijn. “Het komt goed,” fluistert hij. Toen ging de gong en Sloan zet een sprintte in richting de Hoorn der Overvloeds. Hij ding pronkte en glom als een gek en was weer gevuld met allerlei spullen die handig konden zijn tijdens deze spelen. Demian pakte alleen de twee dicht bij liggende voorwerpen. Een zakje gedoogd voedsel zo te zien en een grote vierkante lap stof. Daarna rende hij naar het meer waar de waterval op uit komt en klom achter de rotsen die op scheiding van het bos en het meer lagen.
Hij ging op Sloan, Quirron en Jayden wachten ik wist het zeker. Sloan was als inderdaad alle een van de eerste bij de Hoorn des Overvloeds. Soesja klom te gelijkertijd met Sloan er op. Ze zagen elkaar alleen niet. Pas bovenop stonden ze oog in oog. Gek genoeg sloegen ze elkaar niet de hersens in. Maar verzamelde ze alle wat ze konden. Sloan stak zoveel mogelijk messen in haar broekriem. En gooide twee groet rugzakken op haar reg. “Sloan!! hier, gooi wat naar beneden. Ik kan ook wel wat dragen,” Jayden stond beneden maar was blijkbaar nog niet opgemerkt door andere tributen. Ze begon spullen naar beneden te gooien. Soesja bleek te begrijpen wat er aan de hand was. Ze wist nu van af nu dat er een pact was. “Ik wist het,” zei ze sissend en duwde Sloan omver. Sloan trok een mes en verwonde Soesja toen ze probeerde op Sloan in te slaan. Soesja tuimelde achterover. Sloan moest daar nu weg, of ze ging het met de dood bekopen. Gelukkig had ze dat zelf ook in de gaten en daalde af van de Hoorn waar Jayden ook stond. “Tairo als je haar wil pakken doe dat NU!! ZE GAAT ER VANDOOR!!” riep Soesja vanaf de boven kant van de Hoorn. Sloan zag ik angstig om haar heen zoeken om uit te zoeken Tiaro was. Die net de jongen van district vijf een speer door zijn buik stak. Op mijn scherm werd zijn naam rood. Ik zag al vijf rode namen.
“Je gaat er aan, bitch!!”riep hij wat op de camera geregistreerd werd, die bij Tairo rondzweefde. Jayden en Sloan spurten weg bij de Hoorn. Richting het dichte oerwoud. Tiaro volgde maar zijn weg werd geblokkeerd door Quirron. Die hem een vuist in zijn gezicht gaf. Hij was zo gefixeerd op Sloan dat hij Quirron niet zag. Het gaf Jayden en Sloan tijd om weg te komen. “Die is voor Demian,” zei Quirron. Tiaro lag lang uit op de grond. Ze gaf hem nog een trap na waardoor bij bleef liggen en ze zelf ook weg kon komen Ze rende achter Sloan en Jayden aan. Ik zag Demian naar Sloan en Jayden zwaaiden van achter de rotsen Ze doken er achter. Niet veel later volgde Quirron, maar kwam verkeerd terecht en de boog die ze bij haar had brak in tweeën. even keek ze zuur. Maar ze waren aan Tiaro ontsnapt, want toen hij op stond was hij ze kwijt. Hij schreeuwde alles bij elkaar en liep woedend terug. Pakte niets vermoedende meisje van district zes vast. Die net haar eigen moord had gepleegd op de jongen van zeven. Tairo sneed zonder pardon haar keel door.
Een uiting frustratie. Maar ik was blij dat het Sloan het niet was. Die op een ander camera een high-five gaf aan Quirron.

groene knopje(K)