The Gift of Blood... 10 (twilight)

Ze stond op en liep met haar vloeiende passen het water in. Het leek wel of ze opging in het water. Plot trok de mist weg op de plaats waar Accet het water in was gegaan. Het water lichte daar fel op. Plots werd in het al heldere meer nog duidelijker wat er gebeurde. Het licht was afkomstig van Accet. Haar kleren waren als verdwenen en er verschenen dunnen blauwe en witte sluivers om haar lichaam. Die haar gedeltelijk bedekte. Wat mij misschien niet wel het meest verbaast waren de ijskleurige vleugels die leken de onstaan. Mijn mond zakte letelijk open. Hoe kon dit?

Toen haar transformatie voldan was werkte ze zich in één vloeiende beweging naar de opervlakte en sloeg haar vleugels uit. Ze lande precies naast me op de kant.

"Je bent een nimf," bracht ik ongelovig uit. "Bijna, ik ben een redelijk ingewikkeld wezen. Je zou het kunnen zien als: Deels Nimfe, deels vampier, deeld weerwolf en deels mens," haar lach klonk als stomend water.

"Maar, maar hoe kan dat?" vroeg ik zachtjes. "Het is nogal ingewikkeld," gaf Accet toe. "Ik ben wel wat gewent," zuchte ik. "Goed, ik ben geboren uit de liefde tussen een Nimfe en een weerwolf. Mijn vader was de eerste wolf die was ingeprent op een ander mytische wezen. En was een heel moeilijk. Hij had al een gezin. En een zoon. Ik ben hier naartoegekomen om hem te bezoeken. Maar toen ik merkte dat er hier vampiers in de buurt waren wilde ik zeker weten dat de mensen veilig waren hier. En toen ik merkte dat jij zoveel met ze optrok maakte ik me zorgen.

"Maar je bent zelf ook een vampier toch?" vroeg ik nieuwsgierig. "Ja klopt maar veel eigenschappen worden opgeheven door mijn andere kanten. Bloed drinken is daar één van," lacht ze om mijn opmerking en verbaasde gezicht. "Maar hoe komt dat mens en vampiergedeelte dan?" "Mens heb ik er ook al vanaf mijn geboorte bij omdat een weerwolf voor één deel menselijk is net als een nimfe. En wat dat vampier gedeelte... Dat vertel ik je nog wel," Ik slik even. "Jeetje ik dacht dat mijn leven niet vreemder kon. Mijn vriend is een vampier. Mijn best vriend is een weerwolf..." ik schude mijn hoofd. "En nou komt dat nog een mytische mengelmoesje bovenop." lacht ze. Ik knik.

"Ach ik ben zo weg hoor. Ik blijf als het goed is een half jaartje en dan ga ik weer. Ik moet wat mensen spreken. Er zijn mij nog iets te veel dingen onduidelijk. En ik weet nu waar ik de antwoorden moet vinden."

"Zal ik je naar de Cullens brengen of had je andere plannen?" vraagt Accet beleeft. "Nee de Cullens zijn goed," "MooiSo!"

Voorzichtig slaat ze haar armen om me heen. Ik merk dat haar lichaam niet extreem koud, heet, hard, zacht of wat dan ook aanvoeld. Zou dat ook komen door het opheffen van haar gene. Klinkt ofzich wel logische. Vampier zijn koud. Weervolven heet. Dat heeft op. Een Vanpiers en Weerwolven zijn hard en maar mensen en Nimfe weer zacht en breekbaar. Als je er zo over na denkt is ze de perfecte combi.

Voor ik het door heb vliegen we al in de lucht. Net iets boven de wolken. Zo kunnen de mensen ons niet zien had Accet uitgelegt. Na nog geen 3 minuten vliegen landen we al voor het Cullen huis. Accet zet me voorzichtig op de grond. Ik knipper één pet me ogen en ze is weer het "Normale" Accet meisje dat ik van school ken.

Wat ik niet verwacht had was dat de hele familie al buiten op ons stond te wachten. Met allemaal de zelfde vreemde uitdrukking op hun gezicht. Edward trok met snel naar zich toe. Ze kenden Accet al langer dat was duidelijk.

Waarom hadden Alice en Edward daarover gelogen?

W.V.