Herbert deel [5]

‘Maar waarom koos je dan niet het kind van Elisabeth’ vroeg ik. ‘Dat is een zoon’ antwoordde ze. ‘So what?’ ik keek geërgerd. Zij lachte ‘Het is misschien dom, maar ik wilde een meisje, Die kan beter verzorgen’ Zei ze. ‘Maar haar kleinkind, of achterkleinkind, daar zit vast wel een dochter tussen… of niet?’ ik was nog niet uitgesproken en ze schudde al haar hoofd. ‘Oh…maar wat verwacht je van mij?’ vroeg ik. ‘Ik wil graag dat je de ei verzorgt, en geheim houdt’ ik keek haar ongelovig aan. ‘Moet ik in deze belachelijke domme tijdperk blijven?, Never!’ Ze lachte. ‘Nee hoor, neem hem maar mee naar de 21-ste eeuw.’ Ik dacht even na. ‘Nee’ zei ik koppig en liep weg. ‘Mila!’ schreeuwde ze nog. Maar ik verknal mijn leven niet aan een gigantisch vogel reptiel ding. Ik was bijna weer bij de uitgang toen ik een zacht soort gejank hoorde. Ik draaide me om Helena was gehurkt bij het ei en sprak tegen een ei. OMG wat debiel. Plotseling zei dat ding ‘Mila’. Helena lachte. ‘Zie je? Hij houdt van je’ ik keek een tijdje naar dat ding. ‘oke, ik neem hem’ zuchtte ik. ‘geweldig!’ ze sprong op. Pakte uit de onderkant van dat debiele, lelijke mandje een doek en legde dat ding erin en gaf hem aan mij. ‘Veel plezier, als je nog vragen hebt strooi wat bloemblaadjes over jezelf heen en zeg ‘’Helena’’. Ze duwde een zakje met blaadjes in mijn hand. Voordat ik nog wat kon vragen gooide ze alweer een aantal bloemblaadjes op mijn kop en ik verdween.