The new kid *14*

Ik had als eerste mijn thee op. Ik zette mijn glas op tafel en zag dat Mike ook al bijna klaar was.
'Voel je je al wat beter?' vroeg ik toen Mike haar lege glas ook op tafel zette.
'Ik heb het gevoel dat er een groot gewicht van mijn schouders af is,' Zei ze zachtjes terwijl ze naar haar handen staarde die op haar schoot lagen. Ik legde mijn hand op haar schouder en lachte naar haar. Ze keek op en glimlachte terug. 'Wat had ik toch zonder jullie gemoeten.' Voegde ze er half grappend aan toe maar ik zag dat ze het serieus bedoelde. Een diepe zucht verlaate haar mond en ze stond op. Ze pakte het doosje van de thee en deed het weer terug in de kast. Alice legde haar lege glas op tafel.
'Willen jullie nog wat thee?' vroeg Mike. Ik en Alice knikte en Mike zette weer wat water op. Ze ging weer zitten en er viel en stilte, maar niet een ongemakkelijke stilte. Iedereen was gewoon in gedachten verzonken. We zeiden niks toen Mike de thee inschonk maar ik gaf haar wel een dankbare glimlach, ent als Alice.
De stilte ging door tot Alice halverwege haar thee was. 'Dit is misschien een beetje ongepast om te vragen maar het knaagt gewoon aan me,' Begon Alice. 'Maar waar is je moeder? als je het niet wil zeggen leg ik me daar bij neer maar ik vraag het me gewoon af.'
'Ik heb het er liever niet over.' Zei Mike Die weer een brok in haar keel kreeg.
'Oké, ik vroeg het me gewoon af.' Zei Alice een beetje teleurgesteld, zo vond het niet leuk om niet alles te weten. ER moest wel iets heel ergs gebeurt zijn.
Eerst gebeurd er iets ergs met haar moeder en dan worden de ouders van haar vriendin vermoord, die ze zag als ouders.
Ik keek naar Mike. Ze was echt heel erg sterk, misschien niet lichamelijk maar zeker wel, mentaal.
Ik maakte net aanstalten om nog wat te zeggen toen de bel ging. Alle drie keken we naar de klok en ik zag dat ze echt niet te vroeg waren. Langzaam stonden we alle drie op en liepen naar de deur. In de deuropening stond mijn vader. Alice zou met ons meerijden. We stapten naar buiten en zeiden Mike heel vriendelijk gedag en zei deed het zelfde. Ze zag gelijk dat mijn vader De rode kringen onder haar wangen niet zag, in het donker, en werkte daarmee. In de auto waren Alice en ik stil. We wilden eigenlijk praten maar we wouden niets aan mijn vader vertellen.
Toen we bij Alice haar huis aankwamen stapten we allebei uit. 'We praten morgen nog wel even, met zijn 2en, voor training oke?' fluisterde in in haar oor. Ze knikte en ze liep naar huis. Ik stapte de auto in en mijn vader reed weg. Eenmaal thuis aangekomen ging ik direct naar bed toe. na veel draaien won de slaap en duizelde ik weg in de wereld van dromen.