In het ziekenhuis.

Ik knipper met mijn ogen en kijk om mij heen.
Iemand komt de kamer binnen lopen in een witte kleding. Ik weet niet waar ik ben. Dus ik besluit het aan de vrouw te vragen met die witte kleding. "Waar ben ik? De vrouw met witte kleding kijkt mij bezorgd aan. "Je bent in het ziekenhuis."

Ik probeer een pluk haar uit mijn gezicht te vrijven met mijn linkerarm. Verbaasd kijk ik naar het gips om mijn arm. "Waarom ben ik hier?" roep ik boos. "Je hebt een ongeluk gehad vertelt de vrouw." Dan komt er een bekend gezicht binnen lopen. Het is mam!
"Je twee vriendinnen zijn er ook," zegt mam.
"Zal ik ze even voor je roepen?"
Ja, dat is goed.

"Hey, we hebben stiften meegenomen om wat op je gips te schrijven," zegt Debby met een big smile. Melanie die serieuste is van de twee kijkt een beetje bezorgd naar Dana. "Hoe voel je?" Dana glimlacht, nu ik julie twee ziet veel beter." "Nu mogen julie mijn gips arm gaan versieren."