Herbert deel [1]

Ik woonde in het prachtige Enschede. Ik hield van de bossen en de natuur; vandaar dat ik hier dus loop. Ik greep naar een tak om hem opzij te duwen en dacht aan mijn moeder. We hadden vandaag ruzie gehad; om… nouja… niks. Het begon met een cijfer op school. Ik had het te druk met achter de computer dat ik vergeten was Frans te leren. En had dus een 2. Best knap eigenlijk… Ik kende geen enkel woord en toch een 2 halen.. Uiteindelijk kwam ik bij een groot stromend rivier naast de rivier stond een met mos bedekte steen van ongeveer 2 meter hoog. Met veel moeite klom ik erop en keek naar een vogel aan de rand van de rivier die probeerde een vis te vangen. Zonder succes natuurlijk. Er klonk een donderslag. De vogel vloog instinctief weg en ik keek omhoog. De maan kon je al zien en het was schemering. ‘Fijn’ mompelde ik. Zit lekker hier in de regen terwijl mijn moeder waarschijnlijk mijn kleding uit het raam gooit. Ik keek nog een keer naar de lucht toen ik een plop hoorde. Op de plek maar net die vogel zat stond een oud vrouwtje. Ze had lang grijs haar en ik schatte haar rond de 1 meter 40 en ongeveer 80 a 85 jaar. Ze droeg in haar hand een mandje met bloem blaadjes. Toen ze zag dat ik naar haar keek zei ze met een stem waaraan ik aan een kat dacht ‘Kom, Mila’