Chapter 1.1 You're not worth my attention

'Daar gaan we heen!' Darlene greep mijn arm en sleurt me mee naar een grote winkel. Alexis rende achter ons aan. 'Wat gaan jullie doen?' gilde ze. 'Kleding kopen natuurlijk! Waarom denk je dat in het winkelcentrum zijn,' riep Darlene terug. We stopten met rennen en Alexis keek ons dom aan. 'Ik dacht voor ijs.' Lotus kwam op haar dooie gemak aanlopen. 'Alex, elke keer als we ijs kopen gaan we shoppen. En elke keer als we gaan shoppen kopen we ijs. Snap je het of moet ik het nog een keer uitleggen?' zei Lotus langzaam. Alexis fronste. 'Ik denk dat ik het snap.' Darlene klopte op haar hoofd. 'Dat moet je niet doen, dat doet veels te veel pijn bij jou.' Met die woorden draaide ze zich om en keek naar de kleding. Zuchtend keek ze naar de kleding. 'Waarom altijd die hoerenjurkjes? Kom op, ik wil niet rondlopen in een lapje stof. Dan kan ik nog beter in mijn bh over straat!' Lotus kwam naast haar staan. 'Ik ben het met je eens, dit zijn vreselijke dingen,' zei ze. Plotseling greep Darlene een mooi jurkje en bekeek hem goed. Ze keek mij aan. 'Denk je dat ik hier in pas?' vroeg ze hoopvol. Onmiddellijk knikte ik ja. Darlene zwiepte haar krullende, zwarte haar naar achter en liep naar de kleedhokjes. Even later kwam ze naar buiten. 'En?' vroeg ze afwachtend. 'Geweldig!' riep Lotus. 'Die kleur past zó mooi bij je huid,' voegde Alexis eraan toe. Alexis was niet de allerslimste, maar als het op mode aankwam had ze altijd gelijk. Deze keer ook. Het mintgroene jurkje paste perfect bij haar donkere huid en bruine ogen. Lotus pakte een wit jurkje en hield hem voor haar. 'Wat vind je hier van?' vroeg ze. Het witte jurkje maakte haar nog onschuldiger lijken dan ze al was. Ze was klein en had een Aziatisch uiterlijk. Alexis sprong rond met een roze topje. 'Kijk! Kijk! Roze!' gilde ze hyper. Ze was blond, wat niemand verraste, en had grote bruine ogen. Als ze iets van je wilde maakte ze ze nog groter en kon je geen nee zeggen, wat ze ook te vragen had.
Mijn vriendinnen waren ondertussen naar de kassa gelopen. Ik liep sne achter ze aan. Terwijl Lotus en Darlene hun jurkjes afrekenden, trok Alexis mij mee naar de sieraden. Ze pakte elke keer blauwe oorbellen en hield ze bij mijn oog om te kijken of ze dezelfde kleur waren. 'Waarom heb jij zo'n vervelende kleur ogen. Geen enkele steen heeft dezelfde kleur als jouw ogen, terwijl ze gewoon blauw zijn,' zeurde ze. Weer had ze gelijk. De kleur van mijn ogen was helderblauw. De ketting die altijd om mijn nek hing had een steen met dezelfde kleur als mijn ogen. Hij was speciaal voor mij gemaakt. Ik keek in de spiegel om de steen te bekijken. De blauwe steen fonkelde om mijn nek. Ik bekeek de rest van mijn gezicht. Mijn egale, gebruinde huid, mijn blauwe ogen, mijn zalmroze lippen en de donkerroze blosjes op mijn wangen. Als laatste bekeek ik mijn haar. Het was golvend, bruin en tot aan mijn onderrug. Aan de voorkant had ik in één lok een klein vlechtje gemaakt die ik met een klipje aan de zijkant van mijn hoofd had vastgemaakt. Het vlechtje was nog altijd mijn ding. 'Saphire Rosalie Evlin!' brulde opeens iemand in mijn oor. Ik sprong twee meter omhoog. Darlene keek me met een grijns aan. 'We gaan,' deelde ze me mee. Arm in arm liepen we naar buiten. Terwijl we door de winkelstraat liepen, viel me op dat er veel posters hingen. Ik stond even stil om er een te bekijken.

Justin Bieber = coming to London!

Mijn mond viel open van verbazing. Darlene volgde mijn blik. Arrogant blies ze een lok uit haar gezicht. 'Tss, wat moet Baby Bieber hier? London is veel te klein voor hem en zijn grote ego.' Lotus maakte een instemmend geluid en Alexis mompelde iets van 'Oen, kneus, pukkel, stommerd, klootzak, watje' en nog meer scheldwoorden. Mijn vriendinnen kenden mijn achtergrond en steunden me. Ik wist dat ze me nooit alleen zouden laten staan. Met hun erbij, kon niets me breken.

So bring it on, Bieber.