The new kid *13*
De bel ging en Jess haar moeder stond voor de deur. We zeiden gedag en net toen Mike de deur dicht wou doen kwam de vader van Jasper al aangereden. Tegen Jasper zeiden we ook gedag en we gingen weer naar binnen toe.
'Hoe laat komen jullie ouders?' Vroeg Mike aan ons.
'Over een half uur.' Zei Alice. Mike's blik werd vragend. 'We wilden nog even met je praten, als je dat niet erg vind?'
'Waarom zou ik dat erg vinden?' Antwoorde ze. Mike en Alice gingen aan de keuken tafel zitten. Ik liep naar de woonkamer en pakte het fotolijstje waar het meisje op stond. Ik liep weer terug en keek naar de foto. Het meisje kwam me ergens anders bekend van voor maar er klopte iets niets, of er iets onbrak of anders was. Ik ging weer zitten en legde de foto voor Mike neer. Ik zag dat de spieren in haar gezicht samen trokken en haar vuisten zich balde.
'We weten dat het een vriendin van je is.' Zei Alice. Ik zag dat haar handen zich ontvouwden en ik opluchting in haar gezicht zag maar ze was nog steeds op haar hoede.'Als je er over wilt praten mag dat.'
'Ehm...' Ze haalde diep adem. 'Ze is mijn beste vriendin. Haar ouders waren altijd heel erg aardig. Altijd als ik weer eens alleen thuis was mog ik naar haar toe en zouden ze me opvangen als een dochter.' Ik zag dat tranen zich begonnen te vormen in haar ogen.'Van al haar vriendinnen wist ze dat het bij mij ongeveer even pijn deed als bij haar, omdat ik ze ook ongeveer als ouders zag. Net aan de telefoon was het haar. Ze was aan het freaken dat haar foto was uitgelekt omdat iedereen nu weet wie ze is. Ik denk nu haar foto is uitgelekt dat er meer informatie over haar komt en dat het voor andere steeds gemakkelijk word om haar te vinden. Haar huis zal overlopen van fotograven en de mensen die ze juist niet achter zich aan wil.' Er liep een traan over haar wang. Maar die veegde ze snel weer weg.
'Waarom vraag je haar dan niet om hier heen te komen?' Vroeg ik.
'Ze moest daar blijven omdat de rechtzaak binnen kort is.'
'2 maanden? en dat noem jij kort?' Vroeg Alice met een opgetrokken wenkbrauw.
'Ik niet, maar die mensjes die op haar letten wel. Als het aan mij lag zat ze nu al in deze kamer.' Er ontstond een kleine glimlach op haar gezicht. 'Maar ik zal haar weer zien. Want ze vroeg of ik bij de rechtzaak wou zijn om haar te steunen.'
'Zal voor jou vast ook heel erg moeilijk zijn.' Zei Alice. Ze knikte en er liep weer een traan over haar wang, maar ze haalde hem niet weg. Ik stak mijn hand uit en veegde die van haar wang. 'Maar wat is haar naam?' Vroeg Alice terwijl ze de foto naar haarzelf toe schoof.
'Lilliana maar iedereen noemt haar Lilly.'
'Mooie naam,' Mompelde ik zacht terwijl ik naar de foto staarde. Ik keek op en zag Mike licht blozen. Waarom zou ze moeten blozen? Ze keek snel weg. Verbaasd keek ik haar even aan maar ze bleef weg kijken. Mijn ogen gingen naar het raam, ik kon de sterren zien. Wat een wending had dit ineens genomen. Vanmorgen was alles nog normaal en nu is alles veranderd. Ik had echt het gevoel dat de wereld zowat op zijn kop was gezet. Ik hoorde op de achtergrond dat Mike en Alice met elkaar aan het praten waren, maar de betekenis van de woorden drong niet tot me door. Totdat Alice me aanstote. Ik keek haar en zag dat ze naar Mike seinde. Er liepen nu meer tranen over haar wangen. Ik schoof mijn stoel dichter bij de hare en sloeg mijn arm om haar schouder. Ik vond het een wonder dat ze niet in de klas in tranen was uitgebarsten. Ze was sterk veel sterker dan ik zou zijn. Met mijn duim bewoog ik over haar schouder. Ik voelde dat Mike zich naar mij toe draaide en me omhelsde. De tranen vielen op mijn shirt maar dat maakte niet uit. Met mijn hand vreef ik over haar rug. Ze snikte heftig en ik voelde haar hele lichaam trillen.
Heel zachtjes fluisterde ik in haar oor 'Wil je misschien iets te drinken.'
'Thee.' fluisterde ze zo zacht dat ik het nouwelijks verstond. Ik draaide mijn hoofd een beetje en keek Alice aan. Met mijn lippen vormde ik geluidloos het woord "Thee". Ze knikte stond op en zette het water op. Toen ze het warme water in de bekers had geschonken en ze op tafel had gezet, liet ik Mike zachtjes los. De tranen waren nu wel ongeveer weg maar haar ogen waren helemaal rood. Maar goed dat ze geen make up op doet want anders zag ze er nog erger uit. Mike stond op en liep naar een kastje waar ze een doos uithaald waar met sierlijk gekrulde gouden lettes "Thee" op stond. Ze zette het op tafel neer en opende hem. 'Pak maar.' Zei ze zacht met een gebroken stem. Ik pakte er groene thee uit en zag dat Alice het zelfde deed. Mike draaide het doosje en pakte er munt thee uit. Ze deed het doosje dicht en ging zitten. Terwijl ze als gehypnotiseerd het zakje in de thee deed, pakte ik de foto weer. Ik keek in de ogen van "Lilly" en weer kreeg ik het gevoel dat er iets niet klopte of ontbrak. Ik nam een slok van mijn thee terwijl ik de foto weer op de tafel neerlegde. En keek weer naar Mike die heel geconcentreerd haar thee opdronk. Ze was duidelijk diep in gedachten verzonken. Ik keek naar Alice die medelijdend naar Mike keek. En zo zaten we in stilte onze thee te drinken.
Er zijn nog geen reacties.