No ID... 6

HeeeJ Tom

Ik sta echt zwaar in het krijt bij je man.
Maar dat geld mag ik niet van je krijgen.
Ik ben een meisje van de straat.
Ik kan beter niet omgaan met mensen van het groote geld.
Sorry.
Ik ben terug naar mijn familie.
Fijne vakantie verder.
En succes met jullie band.

Dushi

"Dus ze is weg," concludeerd Bill. "Ja, ik snap het niet hoor. Normalen mensen zitten al achter me geld aan. En nu is er iemand die het echt nodig heeft. En die neemt het niet eens van me aan," zucht Tom. "Je wilt haar helpen," constateert Bill. Ik knik.

"In dat geval, we zijn nog wel een tijdje in Curacao dus tijd zat," probeert Bill me op te vrolijke. "Je hebt gelijk. Ik ga Dushi helpen. Al moet ik heel het eiland uitkammen. Ik vind haar wel,"

Dan komt de zuster binnen lopen. "Is ze al weg?" vraagt ze verbaast. Ik knik. "Maar het was toch je vriendin?" "Nee, ze is een meisje dat hier in Curacao op straat leeft. "Aha vast zo'n Doki geval. Was grootmoedig van je dat je haar operatie hebt betaald." Doki, daar had Dushi het ook al over. "Dank u. Maar zou u nou Doki?" De zuster knikte. "De Doki is een straatkinderbende. Ze wonen met ze allen in het oude landhuis in de buurt van de naamloze baai. In het arme gedeelde van Curacao." "Zou ik mij dat even op een kaart kunnen laten zien?" "Natuurlijk," Bill had al een kaartje uit zijn tas gepakt. De vrouw zette met een pen een cirkel op de plek. En markerde de route. "Dank u,"

*Dushi's POV*

Zodra ik de jongens de kamer had zien verlaten maakte ik dat ik weg kwam. Ik had de uitgang van het ziekehuis berijkt. En wist dat hier ergens in de buurt het internetcafe moest zijn waar River werkte. Zo onopvallend mogelijk stak ik de staten over en na een halfuur lopen was ik er. Uitgeput van het strompel, vallen, opstaan en weer verder strompelen en dat 10 keer klopte ik op de deur. Gelijk deed River open. Die schrok rot. Ik vroeg gelijk of hij even pauze kon nemen om mij naar huis te rijden. Gelukkig was River's baas een van de zeldzaam aardige bazen. Van wie hij zelfs de auto even mocht lenen.

Thuis ik gelukkig goed opgevangen door Sirin en Fiu. Ik bedankte River en die vertrok weer naar zijn werk. Fiu had me op mijn bed gelegd. En was daarna terug gegaan om voor de kleintjes te zorgen. Sirin bleef bij me en vroeg wat er gebeurt was.

Ik vertelde haar het hele verhaal. "Het is goed dat je het geld niet hebt aangenomen, lieverd." zei Sirin toen ik klaar was. Toen kwam Fiu weer binnen lopen. Met een huilende Angel op zijn arm. "Sirin kun jij haar even overnemen." ze is al zou sinds Dushi thuis is." "Laat mij maar..." en ik reik met mijn armen naar Angel. "Weet je zeker dat je het al kan?" vraagt Sirin bezorgt. Ik knik. En krijg Angel opschoot. Gelijk nesteld ze zich tegen me aan. En houd ze op mijn huilen. Ik sta mijn armen om haar heen. Een pijnscheut trekt door mijn pols. Een korte kreun onsnapt uit mijn mond.

Angel kijkt me met haar sta grote donkere ogen aan. "Dushi pijn?" vraagt ze zachtjes. "Nee, hoor engeltje." lieg ik en aai met mijn goede hand door haar zwarte krulletjes.

Dan word er op de deur geklopt...