3. Making Enemies

"Alle eerstejaars meekomen!" Schreeuwde een oude vrouw met hoge punthoed door de ruimte. We volgden een imposante stenen trap omhoog die ons naar een brede gang leidde. Het oranje-gele licht kwam van flikkerende vlammetjes in fakkels aan de wanden. Draco's blik veranderde. "Is dat?" Nu zag ik hem ook. Een jongen met warrig, diep zwart haar en een rond brilmontuur, vlak achter ons.
Draco wurmde zich tussen de menigte door en toen hij tegenover de jongen stond nam hij een arrogante houding aan. "Dus het is waar?" Zei hij op overdreven toon om te zorgen dat iedereen hem kon horen.
"Harry Potter komt naar Zweinstein." Even was het stil, maar daarna begon het geroezemoes. Ik richtte me tot de jongen naast Potter.
"Rood haar, tweedehands kloffie, jij móet een Wemel zijn," merkte ik minachtend op. Omdat hij me finaal negeerde lette ik weer op Draco en zijn slachtoffer. Ik zag dat hij zijn hand uitstak naar Potter en toen pas begreep ik zijn techniek. De enige echte Harry Potter aan onze zijde, dat zou niet misstaan! Het is goed voor ons imago en mijn vader zou het vast geweldig vinden. Dan kon ik allerlei belangrijke informatie aan hem doorspelen. Hij is een dooddoener...
Zo hebben Draco en ik elkaar leren kennen. Onze beiden ouders zijn dooddoeners, volgelingen van de heer van het duister.
En door de schuld van de nogal onbeduidende jongen tegenover ons bestond hun taak bestond hun taak voorlopig slechts uit het zoeken naar hun heer. Sommigen geloven dat hij dood is, misschien voorgoed verdwenen. Maar ik weet wel beter. Zijn macht is erg afgezwakt, waardoor hij zich voor lange tijd schuil moet houden.
En wanneer hij terug zou komen, sloot ik me bij hem aan.


Mijn standpunt:

Begrijp Christine niet verkeerd. Bij haar opvoeding hebben haar ouders, Marcus en Annabel Williams haar altijd verteld over de slechtheid van modderbloedjes. Zij verdienen dit leven niet, ze zijn niet van zuiver bloed. Misschien nogal hard, maar voor Christine Williams, Draco Malfoy en vele andere kinderen van dooddoeners wel de waarheid. Ze weten gewoon niet beter, dus alsjeblieft, neem ze niets kwalijk...

Een gezond en gelukkig 2011! Veel liefs, Irina.
P.S. Met Kudo's, abo's en reacties maat je mij heel blij!*HINT*