I'm Alive - 12 - Mama?!

Al had me doodgeslagen, maar wilde me terug.Dus maakte hij een pop van me, een pop van porselein.Maar nu deed hij het zelfde als toen.
Binnen in mijn hoofd hoor ik rare geluiden, gezoem en gekraak.Elektrische schokken in mijn hoofd gaan door mijn lichaam vanwege de scharnieren.'Mama!' Hoor ik Jile roepen en merk nu pas hoe klein hij eigenlijk werkelijk is.Hij mocht dan wel bijna 18 zijn, maar die dag had hem wat gedaan, iets dat hem altijd bij zou blijven.Hij zou geen echte moeder meer hebben en hij wist dat zijn vader zijn moeder had vermoord, alleen vanwege een simpele ruzie.Door het gezoem en gekraak heen hoor ik sirenes en het gevloek van Al.'Jile we gaan!' 'Nee!Ik ga niet meer met jou mee, jij hebt mama vermoord, alweer!Ik haat je!' 'Je luistert naar me, en je gaat mee!' Maar voordat ze ook echt weg zijn klinkt er het geluid van brekend hout en denderende voetstappen.'Stap weg van dat lichaam!' Klinken er verschillende schreeuwen.'Laat de jongen gaan en houd uw handen in de lucht!' Met het zicht dat ik nog had zie ik hoe hij Jile loslaat en zijn handen langzaam omhoog gaan, maar ik kende hem al langer dan vandaag.Met de krachten die ik nog had en tot zover het programma het nog toe liet drukte ik me overeind met gewiebel, greep de kandelaar en zwaaide me om met de kandelaar die volgde.Al greep naar de andere die nog op tafel stond en wilde die naar Jile's hoofd toe slaan.'Jile!' Schreeuw ik zijn naam en hij en Al kijken om.Voor Al was dat zijn laatste zicht: mij met de kandelaar waar hij mij mee sloeg.De kandelaar raakt zijn slaap aan en met een doffe klap valt hij op de grond, meteen erna volg ik.Mijn programma was aan het crashen.'Mama!' Hoor ik weer Jile's stem en dan zijn handen die me overeind trekken en me door elkaar schudden.'Laat me niet weer hier alleen achter!Mama!?'


GELUKKIG NIEUWJAAR IEDEREEN~!alvast:Y)