Hoofdstuk 3

William pov.

'En hier is onze casanova weer.' zei Jake terwijl hij nog een glas bier achterover goot. O ja, dat weer. Dan was hij zo direct dronken en ging weer wartaal brabbelen. Dat kende ik. 'Pfft, casanova.' zuchtte Nahtan die weer terug was van dat meisje. Mijn hele innerste had het nog bloedheet door Lauryns aanrakingen. Daardoor negeerde ik Nathans opmerking - ik hoorde het niet eens. Hij moest veel zeggen. Het enige wat ik wilde, was naar buiten om wat af te koelen in de frisse lucht. Ookal had ik alleen maar een t-shirt aan; het was benauwend heet door de warmte die mijn lichaam uitstraalde. Of ik wilde naar Lauryn en eindelijk zeggen wat ik wilde zeggen. Maar dat durfde ik niet. Normaal wel. 'Will? He? Gast, zeg, hallòò!' David wuifde met brute bewegingen voor mijn gezicht. 'Jezus, heb jij drugs gepakt ofzo? Beter dat jij dat spul dealt, jij neemt zo een overdosis.' Ik knipperde even met mijn ogen en keek David met een kwade blik aan. 'Zeg, gaat het wel even?!' Ik perste mijn lippen op elkaar. 'Als een mens niet even mag nadenken. En doe niet zo grof tegen mij, David.' Dat was even om te laten merken dat ik het was. Om de anderen te laten weten dat er niet met me gesold werd. Enne - ook wat omdat ik weg moest bij Lauryn. 'Ha, en hier is de echte Will terug!' bulderde Nathan en gaf me een klap tegen mijn rug. David keek me verbijsterd aan. Ach, ik stond altijd al boven hem. 'Welkom terug in de groep, gast! Ik dacht dat die meid je al helemaal veranderd had!' Eigenlijk wel, helemaal. 'Neu, joh.' ik grijnsde, waarschijnlijk wat dom maar dat viel niet echt op. 'Dus jongens.' Opeens leunde Nathan naar voren en steunde met zijn ellebogen op zijn knieën. De rest van de jongens leunden van hem weg, wat bang van hem. Ik niet, en dat leek hij wel leuk te vinden. 'We hebben geld nodig.' Ze knikten heftig en grijnsden wat. 'Dus?' vroeg ik en probeerde de grijns van de anderen op mijn gezicht te krijgen. 'Stelen, natuurlijk.' hij gniffelde even. 'En ik heb zin in wat actie. Die adrenaline.' hij zuchtte verlangend.'Niets beter dan dat.' 'Hmm..' 'Maar we zijn hier niet nu om over onze plannen te praten. Om te feesten en..' hij kreeg pretlichtjes in zijn ogen. Ik lachte mee tot iets wuivends in mijn ooghoeken mijn aandacht trok. Hij - Justin. Hij zwaaide met zijn handen en keek me recht in de ogen aan. Best wel gevaarlijk, want als iemand hem in de gaten had.. ik moest weg van hier, naar hem. 'Morgen misschien? De fontein in het centrum?' Ze keken me niet-begrijpend aan. 'Wat?' 'Morgen. Voor goed af te spreken.' zei ik luchtig. 'Want ik ga zo.' 'Oh. Ké.' Nathan gniffelde samenzweerderig en ik grijnsde terug. Wist ik het waarom hij zo lachte. 'Wàt?' riep Jake met zijn al goed dronken kop luidruchtig. 'Sinds wanneer ga jìj zo vroeg weg?!.. ooo. Ò.' Ik keek hem even raar aan tot het me opviel dat zijn blik op Lauryn gevestigd was. 'Oh.. nee, ik..' en Nathan gaf me gierend een klap op mijn rug. 'Jaja, ik weet het wel. Morgen om een uur aan de fontein. En neem die griet mee.' Hij knipoogde. Vies ventje. 'Oké, dag.' Ik stond op en maakte me zo snel mogelijk uit de voeten. ik moest naar Justin, hij moest iets zeggen. Ik voelde in mijn rug de ogen van de bende prikken.