32. Vulcano

Het kon me niet schelen waar ik naartoe ging, dat ik buiten het kamp kwam of niet. Ik wilde alleen ergens zijn waar niets van me verwacht werd, waar geen Goden, Chiron, Jessica of Percy was. De Goden, dat zou waarschijnlijk niet lukken want ze waren overal maar de laatste drie, ja, dat ging wel lukken. Snel beende ik door het bos en ontweek behendig de boomstronken. 'Roseline! He, Roseline, he! Wacht nou eens even!' Slippend kwam ik tot stilstand en geërgerd draaide ik me om, klaar om Percy een uitbrander te geven. Maar het was Percy niet. 'He, eindelijk.' Alex kwam bij me staan en was wat moe. 'Ik loop al bijna een eeuwigheid achter je.' 'Sorry.' ik keek hem schuldbewust aan. 'Ik had wat afleiding nodig.' 'Hé, dat is niet erg.' Hij glimlachte zijn witte tanden bloot. Hij had verschillende kleine takjes in zijn haar en ik moest ervan lachen: weer net iets voor mij om iemand niet te horen. 'Wat is er?' Hij keek naar me en ging met zijn hand door zijn haar. 'O, wacht. ik weet het al: takjes.' Ik knikte glimlachend en besefte dat ik gisteren gelijk had. Hij was inderdaad een persoonlijke zon, mijn slechte humeur was ik alweer vergeten. 'En, wat moest je dan weten of vragen?' 'O, ik wilde je uitdagen.' 'Uitdagen?' ik kon mijn lach niet inhouden. 'ja, uitdagen.' hij lachte terug even. 'Je hebt meneer D. gehoord. Hij wil dat we oefenen want anders wordt hij kwaad. En ik vond de geoogste aardbeien van het kamp net zo lekker dus dacht ik, lat ik het maar niet verpesten en Roseline uitdagen. Zodat Meneer D. de aardbeien lekker verder laat groeien.' Ik voelde me weer opgelaten: 'En hoe ging je me dan uitdagen?' 'Wie het eerste vanboven de vulkaan is.' Hij glimlachte genieperig en dat begreep ik niet.. een vulkaan. 'Dus je daagt me uit om een berg te beklimmen?' ik trok een wenkbrauw omhoog. 'Een vulkaan.' verbeterde hij me. 'Dat is een berg. En waarom?' ik had het gevoel dat ik de clou van de mop miste. 'Mjaa..' hij grijnsde terug die lach. 'Dan zijn we bezig, natuurlijk.' Ik haalde mijn schouders op: daar had hij gelijk in. 'Dus, wat zeg je ervan?' hij keek me schattend aan. 'Doe je het of blijf je een softie?' 'Hé!' ik gaf hem een klap tegen zijn schouder: 'Kom maar op met die vulkaan!' en ik volgde hem.