Hoofdstuk 51

Lauryn pov.

'Je hebt wàt gezegd?!' Ik keek hem met grote ogen aan en hij liet zijn hoofd hangen. Stiekem maakte mijn hart blij een sprongetje maar dat liet ik niet merken. 'Dat je mijn vriendinnetje bent..' Hij keek me schuldbewust aan en nog anders, alsof hij bang was. 'Waarom?' ik deed moeite mijn mond niet te laten openvallen. Moest het eens zo zijn.. 'Om je voor Nathan te beschermen, eigenlijk.' gaf hij toe. 'Sorry.' 'Oh..' Ik kromp samen bij de naam van die.. En bij het horen van de naam, ging ik met mijn ogen naar hem op zoek. En ik vond hem, bij een meisje met bruin haar, in laagjes geknipt. Ze had een te kort kleedje aan. Veel te kort. En dan keek hij opeens naar mij met ogen vol plezier en nieuwsgierigheid. Ik huiverde: 'Hij kijkt.' 'Dat weet ik.' zei hij nog altijd beschaamd en volgde mijn blik zodat hij gedwongen was weg te kijken. 'Dus wat denk je ervan dat we dansen terwijl ik alles uitleg. Of wil je misschien dat hij hierheen komt?' 'Snel, dansen!' zei ik wat te paniekerig en hij kreeg een flauwe glimlach om zijn lippen. Onrustig legde ik mijn handen om zijn nek en zijn blote vel voelde gloeiend heet aan. Ik had het gevoel dat mijn hitten uit mijn lichaam zou barsten en even moest ik me voelen zoals Jacob Black zich altijd zou moeten voelen. Hij legde zijn handen op mijn heupen en we wiegden wat in het rond. Er werd een rustiger liedje opgezet, hadden we even geluk en ik moest enorm veel moeite doen om mijn ademhaling rustig te houden. 'Dus..' ik keek in zijn ogen en probeerde niet op zijn aanrakingen te letten. 'Vertel.' 'Eerst wil ik zeggen: sorry. Ik dacht niet na.. maar Nathan herkende je en wilde naar je toegaan.' Ik rilde. 'Ja, ik begrijp je reactie. Maar anders kon ik hem niet van je weggehouden hebben. Daarom heb ik gezegd dat je mijn vriendinnetje was.' 'Dankje.' ik keek hem terug aan. 'Ben je niet kwaad?' hij keek me twijfelend aan. Nee, ik had liever gehad dat het echt was. 'Nu, je hebt me van Nathan gered..' Ik haalde mijn schouders op. 'Dan speel ik liever koppeltje dan dat hij..' 'Veel liever.' 'Dus koppeltje spelen.' hij aarzelde even maar trok me daarna dichter tegen zich aan. En ik vond het prettiger dan ik het zou moeten vinden. Ik voelde zijn spieren door zijn t-shirt. 'oké...' zijn warme adem blies in mijn gezicht en liet me licht worden. Aarzelend legde ik mijn hoofd op zijn schouder en droomde dat het echt was. Het duurde een paar liedjes tot.. 'Ik ga terug.' hij keek me spijtig aan. 'Maar..' 'Lauryn, ik heb nu hun vertrouwen teruggewonnen. Ik ben nog niet klaar.' ik knikte en liet hem met pijn in mijn hart los. 'Succes.' zei ik droogjes. Hij knikte en bleef even aarzelend staan, met iets in zijn hoofd dat hij waarschijnlijk overwoog maar keerde toch om naar de gevaarlijke bende. De bezorgdheid die ik de hele tijd had gevoeld maar lichter was geworden, keerde in zijn volle glorie terug en ik ging naar Rose, die bij Justin aan de bar zat.