Hoofdstuk 44

William pov.

Zodra Lauryn de bende zag, verstijfde ze helemaal en bleef ze met grote ogen groot van angst hen aanstaren. Ik zag haar borst zelfs niet meer bewegen, wat betekende dat ze zelfs niet meer ademhaalde. Ik voelde me warm worden van woede en schaamte: ik was kwaad op hen, omdat zij haar zo bang hadden gemaakt maar ik had het ook gedaan, ik was erbij. 'Nee.' fluisterde ze tegen mij en Justin. 'Nee, ik ga hier weg.' en ze draaide zich om om weg te lopen maar Justin hield haar bij de schouders tegen. 'Nee, Lauryn.' 'Jawel!' haar lip trilde en ik voelde nog een steek van schaamte. 'Justin, je weet niet.. Als ze me herkennen. Nathan.' Dan is hij er geweest. Ik zei het niet hardop, ik wilde haar niet nog harder van streek maken. 'Je wilt toch dat ze gepakt worden, hé?' Hij keek haar wat bezorgd aan. 'Niet, dan?' 'Jawel.' 'Wel, dat kan nu. We hebben William nu. Hij kan vanalles te weten komen en dan kunnen we hen laten pakken. Dat probeer ik al lang.' Ze keek even naar mij, haar ogen ietswat bezorgd. 'Maar.. moet ik daarbij zijn?' 'Ja, Lauryn.' Justin liet haar los. 'Je moet ons meehelpen om hen te betrappen. Ze laten meisjes in hun gezelschap. En nu jij hier bent..Zullen ze denken dat jij die diefstal enzo niet erg vindt. Een dom blondje dus. En dan praten ze over hun overvallen met jou erbij.' De "enzo" en "dom blondje" stond me niet aan want ze was dat niet. Maar het was waar wat Justin zei. 'Oh..' 'Ze doen je niets, dat beloof ik je.' ik keek haar zeker aan en ze glimlachte even. Eindelijk. Justin probeerde mijn blik te vangen. Het was tijd, begreep ik. 'Ga met Rose wat dansen.' zei Justin tegen Lauryn en gaf haar een duwtje in Rose's richting. Verbijsterd gingen die twee naar de dansvloer. En dan kwam Justin naar mij. 'Succes, maat.' en ging aan de bar op een barkruk zitten. Ik haalde diep adem en met klamme handen liep ik naar de gevaarlijke bende waar ik me eens zo thuis had gevoeld. 'He, jongens.' zei ik terwijl ik ging zitten naast Jake.