30. We both don't understand it.

In zijn huisje bleef hij staan en keek me met zijn ogen als een helderblauwe zee in de Caraïben aan. Ik bleef bewonderend zijn huisje bekijken: het was mooi. Het was helemaal van warmbruin hout en stukjes koraal en een deel was op het water gebouwd zodat hij er direct kon inspringen. Op het waterdeel stond ook een metalen verrekijker en een klein kabbelend wit fonteintje. 'Dus..' toen ik niet op zijn blik reageerde, zei hij het maar. 'Mag ik de brief?' 'Oh. Ja.' ik knipperde even en keek hem terug aan. 'Tuurlijk, hier.' Ik gaf hem de brief aan en hij pakte hem met een ernstig gezicht aan tot hij de afzender zag. 'Wàt, pap?' Hij deed alsof het hem niets kon schelen maar zijn blije ogen verraadden hem. 'Hij schrijft me nooit een brief. Allesinds nooit meer dan een zin. Ik heb geen contact met hem.' Ik keek hem met grote ogen aan:'Heb je geen contact met je eigen vader?' 'Nee.' zei hij wat triestig. 'Jij dan wel met je moeder?' 'Nee.' gaf ik toe en slikte de brok in mijn keel weg; 'Maar ik dacht dat..' 'Bij iedereen van onze soort is het zo. Goden mogen geen contact met hun kinderen hebben, weet je nog?' Ik liet mijn hoofd hangen en hij las zijn brief. Na een tijd trok hij een van zijn zwarte wenkbrauwen omhoog: 'Nou, daar snap ik eens niets van.' 'Hoezo? Wat..' ik wilde vragen wat er in die brief stond maar dat was heel onbeleefd. 'Er staat zoiets in van "Percy, laat je niet verleiden door Zijn kracht. Probeer een goede keuze te maken met behulp van onze giften. Wees verstandig." Ik snap er niets van, om eerlijk te zien.' 'Zoiets zei Artemis ook al tegen mij.' ik besefte niet wat ik had gezegd, tot Percy me aanstaarde. 'A..Artemis?' stootte hij uit. 'Dat méén je niet!' 'Ze praatte met me.' 'Over wat?' 'Dat jij en ik iets zouden doen dat de ondergang of redding van de Goden zou zijn.' Hij liep onrustig rond:' Kronos..' Dat was die gast uit mijn droom. 'We moeten naar Chiron.' hij keek me vastbesloten aan. 'Nee, ik moet je iets laten zien.' 'Nee, Chiron.' 'Percy!' 'Oké, dan..' Hij stak onrustig zijn handen in de lucht en volgde me mee naar buiten. Andere kampers keken ons nieuwsgierig aan.