Hoofdstuk 43

20.15 p.m - "Iets sexy" hoorde ik Justins stem nog in mijn hoofd nagalmen. En ik dacht nog dat hij een vunzig grapje maakte maar eigenlijk was het best logisch. Met wat ik gehoord had, deed iedereen in die club zo. En ik snapte ook niet echt wat Justin er ging doen, dat was ook niet echt zijn stijl. Twijfelend stond ik voor mijn kleerkast, met mijn hoofd steunend in mijn hand. Wat nu? Ik had er niets voor in mijn kast hangen. En ik kon het de hele tijd staan piekeren. 'William?' 'Ja?' door de deur door hoorde ik zijn stom. 'Wat is er?' Ik twijfelde even. Moest ik dit wel doen? Hem in mijn slaapkamer laten? Ach, ik moest me niet aanstellen; hij ging me heus niets doen. 'Lauryn?' Hij liet me uit mijn peinzen opschrikken en ik deed de deur op een kiertje open. 'Eh. Kan je me helpen met iets uit te zoeken dat geschikt is?'

Blue bar.

En eindelijk waren we dan net op tijd op weg. Ik had eindelijk een gepast jurkje gevonden dat niet te was en ging voor de Bar. Het was zwart, niet zo heel strak maar ook niet te los en tot tien centimeter boven de knie. Dus William had toch goed geholpen. Hij had gewoon zijn kleren aan. Zo snel als we konden, beter gezegd: ik kon met mijn hakken, gingen we naar de Bar. 'Hé, William?' vroeg ik terwijl ik hem tevergeefs probeerde in te halen zonder over mijn eigen voeten te struikelen. 'Ja?' hij ging wat rustiger naast me lopen om me goed te kunnen horen. 'Ja, zo.' ik knikte. 'Zo kan ik wel volgen.' Hij grinnikte plagerig:'Moet ik je misschien dragen?' 'Nee.' ik wendde mijn hoofd af in de hoop dat hij niet zou zien hoe rood ik was geworden: 'Ziezo, hier zijn we.' hij had het niet moeten zeggen; de luide muziek, nu 'Dynamite' van Taio Cruz, het schemerige blauwe neonlicht en de naam bovenop het gebouw. Alles was zoals ik het me kon herinneren van de laatste keer dat ik hier tegen mijn zin was. Maar hoewel, zijn stem was en bleef prettig om te horen. 'Hé Lauryn!' Ik hoorde Rose's stem en ze liep naar me toe met een groen jurkje aan. 'nooit gedacht dat het Justin gelukt zou zijn om je hier te krijgen.' fluisterde ze in mijn oor terwijl ze me een knuffel gaf. 'Hmm-hm. Ik ook niet.' mompelde ik en ze lachte. Toen draaide ze zich zo vriendelijk mogelijk om maar toch met een duidelijke afkeer naar William : 'Hoi.. William.' 'Hey.' ik begreep waarom: niemand mocht haar geheime crush pijn doen. Justin. 'Hé, jongens!' Justin kwam duidelijk rustiger dan Rose aangewandeld. 'Hé Justin.' zeiden ik en William tegelijk. 'Komen jullie mee naar binnen? Er is veel uit te leggen.' Ik keek naar Rose, die wat geïrriteerd naar Justin staarde. Dus zij wist ook niets van wat er gebeurd was en de rare vriendschap die er ontstaan was tussen de eerst rivalen. 'Kom dan?' Opeens stonden ze al bij de ingang de doorgang te regelen. Ik trok mijn neus op naar Rose toen we rustig naar de jongens stapten en ze giechelde. 'Ha, Will!' een breedgebouwde man met een kale knikker grijnsde zijn vierkantige tanden naar hem bloot en sloeg hem op zijn rug. 'Lang geleden, makker! Ik dacht dat je niet meer kwam.' 'Ook leuk om jou te zien, Rick.' zei hij met een gemaakte glimlach. Ik wist perfect wanneer hij echt lachte, en wanneer niet. 'Zouden we binnen kunnen?' 'Ha, tuurlijk. Langs hierzo.' en de gespierde man stapte opzij om ons door te laten. 'Dankje.' zei Justin met een knikte. En toen waren we binnen. Het rook er naar zweet, naar verschillende parfums en een vleugje sigarettenlucht. Dat rook niet echt lekker maar gelukkig was er de parfumlucht nog. Er waren mensen aan het zitten en aan het praten, er waren die aan de bar iets dronken, dansende mensen of.. daar wilde ik het niet over hebben. 'Wat ìs er nou? Waaro moesten we nu naar hier komen?' riep ik boven de muziek uit die overigs veranderd was naar "Just Dance" van Lady Gaga. Justin keek me even schattend aan en dan naar William, die knikte. 'Kijk even naar rechts, Lauryn en Rose.' Niet-begrijpend gehoorzaamde ik zijn bevel. Tot ik begreep wat hij bedoelde en mijn stem oversloeg van de schrik: 'Nee, dat.. dat meen je niet! Nee!'