29-kleedjes

Vijf minuten kon ik even aan het irritante getetter van Will ontsnappen of hij stond daar al weer. Begrijp me niet verkeerd, Will is oke, maar hij moet echt eens leren zijn mond te houden. Rust is soms een echte hemel als je met hem samenleeft.
De afgelopen week hebben we afgesproken om op dezelfde kamer te slapen en mijn kamer, die ik achtergelaten heb, gebruiken we als hobbykamer. Mijn gitaren en zijn... spullen om mensen in de maling te nemen staan er, klaar voor gebruik.
Na de derde stinkbom die die dag over mijn hoofd vloog, besloot ik mijn favoriete gitaar en een aantal van mijn spullen uit het stinkhol te redden en vestigde ik me in een mini-bunker van kussens en lakens in de woonkamer waar Felicia (hoe toevallig ) ook zat.
'Zeg nu niet dat je hier lawaai komt maken...' gromde ze boos, met opgetrokken wenkbrauwen, toen ze me met een 100tal kussen en een gitaar zag aankomen.
Ik keek haar sarcastisch aan en zei: 'Ik zal heel stil gitaarspelen, hoor.' Zuchtend keek ze weer naar haar boek. 'The chronicles of narnia'.
Mijn wenkbrauwen schoten nog hoger de lucht in dan ik voor mogelijk hield. Ach ja, Athena had vast ook wel een boek als dat als favoriet...
'Oh,' zei ze met een gemene grijns, 'Morgen moeten we weer naar school.'
Ik zag meteen lijkbleek. 'Nee!' kwam er zacht uit.
Als het al kon, leek haar grijns nog wreder te worden. Ze haalde een rek vol ouderwetse kleren onder een lang, zijden doek vandaan. 'Dit moeten we dragen.' zei ze.
Ik keek even om me heen. 'Waar is de jongenskleding?' vroeg ik, zonder dat ik het antwoord eigelijk wou weten. Felicia greep, met nog steeds zo'n enge grijns op haar gezicht een van de kleedjes vast en hield het voor me. 'Perfect!' riep ze glimlachend uit en duwde het in mijn armen. 'Kan je me eventjes helpen de rest uit te delen? Het zijn er nogal veel, maar wees gerust, de naam van de god staat er op!'
Met een klaterende lach vertrok ze.
En op dat moment wist ik... dat ik haar dat betaald zou zetten!



recties?