1. First day

"Kijk het nou lopen daar, wedden dat het een modderbloedje is?"
Ik giechelde. "O kom op, Draco! Hoe kun je dat nou weten?"
"Zoiets zie je toch gewoon?" Hij lachte zelfverzekerd. "Hé jij daar!" Schreeuwde ik naar het meisje aan de andere kant van de coupé. Geschrokken draaide ze haar hoofd. "Hierheen!" Stilletjes liep ze op ons af. "Ben je soms een modderbloedje?" Ze beet op haar onderlip en knikte voorzichtig. Draco grinnikte. "Told 'ya...
Dat soort dingen zie ik meteen." "Nu mag je wel weer oprotten hoor," zei ik verveeld. Dat is mijn favoriete bezigheid, modderbloedjes en andere smerige figuren zieken, samen met mijn best friend:
Draco Malfoy. Ik denk dat we elkaar nu ongeveer een jaar of 10 kennen. Gewoon vrienden, meer niet. Vorig jaar probeerde hij me te zoenen. Daar was ik het toch niet helemaal mee eens.
Ik dacht aan Draco's van pijn vertrokken gezicht en zat ineens breed te glimlachen. Dat knietje en kleine kusje op zijn wang waren de ultieme wraak. "Wat lach jij nou weer?"
Zei de persoon naast me geïrriteerd. "Niets hoor schat, gewoon een binnenpretje." "Misschien is het ook maar beter dat ik jouw dirty mind niet weet." Na al die tijd weten we precies hoever we kunnen gaan. We vinden het gewoon leuk om mensen te stangen, dus ook elkaar. Onze ouders vinden het wat minder, maar daar hebben we schijt aan. Zoals aan alles eigenlijk... "Wie wil er iets van de kar?"
Ik schrok wakker uit mijn gedachten door het roepen van de vrouw. Draco sleurde me overeind en stak zijn hand in de zak van zijn schoolgewaad, waar hij tientallen blinkende muntstukken uithaalde.
Hij grijnsde breed en fluisterde in mijn oor: "Wil je ook wat?
Ik trakteer." Wat was hij toch een gentleman. Waarschijnlijk heeft hij die manieren van zijn vader geërfd. In ieder geval niet van zijn moederskant. Ik dacht aan zijn tante, Bellatrix, en de rillingen liepen over mijn lijf. "Ik heb niet zo'n honger, met z'n tweeën een pakje Smekkies?" "Whatever you like..."
We liepen naar de vrouw met het snoepkarretje.
"Een doosje Smekkies in alle smaken alstublieft."
Draco gaf haar het geld en griste een doosje van de kar.
De vrouw wierp hem een vuile blik toe, maar het leek hem absoluut niet te deren. toen we allebei weer op onze plaatsen zaten maakte hij het doosje open. Geamuseerd keek hij me aan. "Ladies first!"
Omdat ik wist dat ik nooit kon kiezen pakte ik zonder te kijken een Smekkie en ik stopte hem in mijn mond. "Mmm...Framboos!"
Yes, dat ging goed. "Your turn," zei ik. En Draco sloot zijn ogen.
Ook hij pakte er een en stopte hem direct in zijn mond.
Plotseling trok hij een zuur gezicht. "Haha, welke heb je?"
"Lever," antwoordde hij met een stem vol walging. Hij kwam weer bij zinnen. "Ja, nu lach je nog." Inderdaad, hij kreeg gelijk.
De meest uiteenlopende smaken kwamen voorbij:
Snot, braaksel, maar ook chocolade en appeltaart.
Na een tijdje voelde ik dat de trein af begon te remmen. "Zullen we gaan?" Vroeg Draco terwijl hij mijn hand vastpakte.
Ik knikte als wijze van antwoord en samen liepen we de trein uit, ons eerste schooljaar op Zweinstein in.

Het Kudo-knopje bijt niet hoor... Aai hem maar!