60. Icecream will make us all happy =D

Je rolde door de deuropening en meteen viel je al bijna op de grond door het gewicht dat zich nu bovenop je stortte. “Taylor!” Riep je blij. “Ik heb de rol!” Taylor was letterlijk bovenop je gesprongen en hij gaf je een dikke knuffel en wat kussen op je wangen. “Je wordt mijn tegenspeelster.” Zei hij gedempt, want hij had inmiddels zijn hoofd in je haar genesteld. “Ja…” Zuchtte je gelukkig. Het geluk kon je niet op deze dag! Taylor liet je los, tot je grote teleurstelling. Toen zag je dat Félicia achter Taylor stond. Ze keek nog steeds een beetje droevig, maar kon er voor jou wel een mager glimlachje uitpersen. “Gefeliciteerd.” Zei ze. Het klonk een beetje krakerig, maar je wist dat ze het meende. In plaats van dat zij jou een knuffel gaf, liep je naar haar toe om haar een dikke knuffel te geven. Ze deed er niet aan mee en voelde een beetje stijfjes aan onder jouw armen. “Félies?” Je ging een beetje achteruit om haar recht in haar ogen te kijken. Haar ogen waren een klein beetje glazig. Ze had natuurlijk ook niet echt geslapen vannacht in die kast. “Gaat het een beetje?” Félicia knikte houterig. Nee dus. “Kom op, we gaan vieren dat je de rol hebt!” Probeerde Taylor een beetje leven in de brouwerij te brengen. “En dat doen we door een bezoekje te brengen aan de Ben & Jerry’s hier om de hoek.” Félicia fleurde daar zo te zien wel een beetje van op. “Hoe wist jij dat Félicia een ijsverslaafde is, Taylor?” Vroeg je lacherig. Taylor trok vragend zijn wenkbrauwen op. “Wist ik niet.” Zei hij. “Nouja, dan weet je het nu! Kom, Félies.” Je pakte Félicia bij haar arm en duwde haar richting uitgang. “Kun jij haar even voor me meeslepen?” Vroeg je aan Taylor en je gebaarde naar je rolstoel. “Dat kan ik nu niet.” Taylor lachte. “Ja hoor, wat je wil. Maar dan moet Félicia het zelf ook willen, hè?”

“Een bak Cookie Dough voor drie personen, alstublieft.” Zei je tegen de man die achter de ijsbar stond. “Oké, komt eraan.” Je zag hoe de man verdween achter een grote witte keukendeur. De zoete geuren van het ijs hingen overal in de winkel en deden je watertanden. Als Félicia hier niet vrolijker van werd wist je het ook niet meer. En inderdaad, toen je Félicia’s kant op keek zag je dat ze een dromerige glimlach op haar gezicht had, zoals altijd in de Ben & Jerry’s zaak. De man kwam terug met een grote bak ijs en drie lepels. Jullie betaalden en namen de ijsbak aan. “Eet smakelijk!” Zei de man nog, maar jullie waren al verdwenen, naar een tafeltje om aan te vallen op het ijs.