4

Sacherijnig maak ik de deur van mijn kamer open en er wordt een glimlach op mijn gezicht getoverd. Ik houd van deze kamer. Het is altijd zo rustig hier en ik heb een balkon met een geweldig uitzicht op het meer. Het eerste wat me opvalt, is dat het ruikt naar eucalyptus. Toen ik vorig jaar wegging stonk het nog want mijn broertje had een stinkbom in mijn kamer gegooid. Hij deed dat vroeger heel vaak, totdat mijn moeder me eindelijk geloofde. Ik leg mijn koffers in een hoek en plof neer op mijn heerlijke waterbed. De deur gaat met een knal open en ik schiet overeind. Meneertje Bieber stond als iemand van het leger in mijn deurpost. Geen emotie op zijn gezicht, niks. Het blijft een tijdje stil. Ik heb geen zin om met hem te praten en zolang hij niks zegt ga ik ook niets zeggen. We blijven naar elkaar staren, wat mij een heel raar gevoel krijgt. ‘Wat?!’ Zeg ik een beetje boos, wat totaal niet mijn bedoeling was. ‘Leg uit hoe die badkamer werkt.’ Antwoord hij met, nog steeds, een strak gezicht. Ik sta met een zucht om en loop langs hem de kamer uit. Ik kom per ongeluk met mijn schouder tegen hem aan. Met een ruk word ik omgedraaid. ‘Kijk je uit, bitch.’ Bijt hij me toe. Zijn gezicht is rood en heeft niet een gezellige uitdrukking. Ik kan er niet tegen als mensen boos tegen me gaan doen. Hij begint te grijnzen als hij mijn bange gezicht ziet. Gelukkig herpak ik me en schud ik me van hem los. Met grote passen loop ik naar de badkamer en leg ik hem uit waar alles ligt en hoe de douche werkt. ‘Jessica! Justin! Komen jullie even naar beneden?’ Vraagt mijn moeder. Binnen twee seconde sta ik bij de eettafel waar me ouders en broertje zaten. Snel ging ik naast mijn broertje zitten zodat ik zeker wist dat ik niet naast Justin moest zitten. Justin loopt rustig te trap af met zijn broek op half 7. Je kunt zijn felroze onderbroek duidelijk zien, waardoor ik een vies gezicht trok. Mijn moeder kijkt me streng aan. Mijn gezicht verandert weer in een fake glimlach. ‘Morgen is het de 4 juli. Er komen morgen de vaste gasten van het park hiernaartoe. Ik wil dat jullie je ge-’ Verder luister ik niet meer naar mijn moeder. Ik dwaal met mijn gedachtes weg. Jason. Jason is een jongen van, nu, 16 die hier ook elk jaar komt. Sinds dat ik hem heb ontmoet heb ik al een crush op hem. Hij is de meest aardigste, knapste, grappigste jongen die ik ooit heb ontmoet. Hij had paar keer zijn arm om me heen geslagen, wat vriendschappelijk bedoeld was, verder is er nooit iets gebeurt tussen hem en mij. Iemand knipt paar keer met zijn vingers waardoor ik uit mijn gedachtes wordt gehaald. Als een verloren puppy kijk ik de kamer rond en iedereen, zelfs Justin, beginnen te lachen. Ik heb Justin, sinds zijn verandering, nooit zien lachen. ‘Bedankt voor het uitlachen.’ Zeg ik sarcastisch en leun op mijn hand. ‘We lachten je toe lieverd.’ Zegt mijn moeder tussen het gelach door. ‘Behalve ik.’ Zegt Justin en kijkt nu serieus. Het wordt meteen stil en mijn moeder kijkt Justin teleurgesteld aan. ‘Waar was je met je gedachtes?’ Vraagt mijn broertje om de stilte te verbreken. ‘Bij morgen.’ Zeg ik snel. Het was niet gelogen. Ik keek inderdaad uit naar morgen, maar mijn gedachtes gingen meer over Jason dan over morgen. ‘Weet je ook wat ma had gezegd?’ Vraagt hij. Waarom moest hij dat nou weer zeggen. ‘Ja, wat ze elk jaar zegt.’ Zeg ik na een tijdje. ‘En wat is dat?’ ‘Dat we voorzichtig moeten zijn in het huis en buiten met het vuurwerk. Geen vuurwerk binnen. In de buurt blijven van de mensen en zeker niet naar de brug gaan zonder een volwassene.’ Zeg ik. Gelukkig wist ik dit nog van al die jaren daarvoor. ‘Je hebt geluk dat je het nog wist.’ Zegt mijn vader alsof hij mijn gedachtes kan lezen. ‘Waarom mag ik niet naar de brug? Ik ben al bijna 16?’ Vraag ik. De brug was een grote brug waar ze altijd gevaarlijke vuurwerk afsteken. Ik was daar bijna omgekomen drie jaar geleden. Mijn ouders vinden het daarom niet fijn als we zonder volwassene gaan. ‘Dan wilt je broertje ook.’ Zegt mijn vader. ‘Dan gaat hij met mij mee.’ Zeg ik met een glimlach. ‘Jij bent zelf ook nog niet eens volwassen.’ Zegt mijn vader. Mijn broertje en ik zuchten tegelijk. Het vuurwerk op de brug is altijd zo prachtig. ‘Dan vragen we of Jason en Melanie gaan.’ Zegt mijn broertje uit het niets. Jason, ik, samen, JA! Ik doe al 3 jaar er alles aan om iets verder te gaan dan alleen zijn arm om me heen. ‘Justin gaat dan ook met jullie mee.’ Zegt mijn moeder. Een golf van vreugde komt bij me binnen. Samen met Jason op de brug morgenavond. Maar Justin is er ook, en als hij maar dan ook 1 ding verpest dan vermoord ik hem. Niet letterlijk, maar hij gaat er zeker voor boeten. ‘Ik ga mijn koffers uitpakken.’ Zeg ik en ren naar boven en begin mijn spullen uit te pakken.