17.

- Vrijdag 15 augustus 2008, 3 jaar later -

“Let me know when you knowing it babe…” zing ik mee met de cd. Ik ben thuis, thuis in LA om precies te zijn.

Uitleg nodig? Goed, jullie lezen nog steeds met mij, Liz, mee. 2 Jaar terug besloten mijn ouders om terug te verhuizen naar Amerika, LA. Ik ben op het moment 18 en woon sinds een paar maanden in mijn eigen huisje in Laguna (vlak bij LA in mijn fantasie). Het strand is om de hoek, het is 10 minuten rijden naar LA en het is bijna altijd mooi weer. Over Bill, die heb ik eigenlijk nooit meer gesproken of gezien. Nou ja, wel op tv natuurlijk en ik kijk zo nu en dan nog wel eens een interview en dat soort dingen en ik heb hun cd’s. Ik kon het niet laten om ze te kopen. Verder heb ik een opleiding tot visagist en styliste gevolgd, geef af en toe danslessen, dans met een groep vrienden en vriendinnen en werk ik nu bij een blad genaamd Teenmagazine. Ik schrijf stukken, neem af en toe een interview af en reis rond naar verschillende muziek evenementen.

Met een smoothie laat ik me op de bank vallen en blader door mijn agenda. Het is 9 uur ’s ochtends. Over een kwartiertje kar ik naar mijn werk toe, dat betekent dus snel nog even een smoothie naar binnen werken. Al drinkend bekijk ik het weekend. Er staat niks geschreven wat betekent dat ik (gelukkig) geen afspraken heb dit weekend. Ik gooi mijn agenda in mijn tas en loop naar de keuken om mijn glas weg te zetten. Daarna klik ik de stereo uit, pak mijn spullen en ga naar buiten. Ik check de deur nog even en stap ik in mijn auto op weg naar mijn werk.
“Morgen” zeg ik als ik lang het baliemeisje loop. Het klinkt heel lullig maar ik kan haar naam nooit onthouden. “Goeie morgen Liz” zegt ze en glimlacht naar me. Ik glimlach terug en wandel door naar mijn, tja hoe zou ik het noemen? Het is niet echt een kantoor maar er staat wel een computer, bureau, stoel en een aantal kasten. Er ligt veel te veel papier werk en noem maar op. Met een zuchtje laat ik me in de stoel vallen en lees het briefje dat op mijn computer scherm is gehangen.

Morgen Lissa,
Ik ben zo terug, even langs bij red.
Xx Ang

Ang, of Angelica is haar volle naam, is mijn beste vriendin. We werken hier samen. “Een hele goede morgen!” roept Angelica als ze binnen komt. Ik lach, “Morgen, alles goed?” “Ja hoor, en met jou?” “Ook. Nog interessante dingen? En waarom was je naar de redactie?” vraag ik. “Over dat stuk over Will.I.Am” zegt ze. Ik knik en start mijn computertje op. Opgestart check ik mijn mails en een mail met Duitse afzender trekt mijn aandacht. Ik klik hem aan en een mail over dat Tokio Hotel naar Amerika komt opent zich. Ik zucht en verwijder de mail en begin aan mijn werk. Om een uur of 1 nemen ik en Angelica pauze. Samen lopen we naar een restaurantje waar we vaak samen lunchen.

“Jij ook dat mailtje gekregen?” vraagt ze me. Ik kijk haar niet begrijpend aan, we krijgen zo veel mails per dag. “Over dat Tokio Hotel naar de USA komt?” Ik knik langzaam en zeg: “Ja, hoezo?” “Nou ja, jij hebt al hun cd’s etc. dus ik dacht, die wil je vast live zien” Ik kijk haar een paar seconden aan en voel dan, oh shit, ik voel het bloed naar mijn hoofd stijgen. Ze begint te lachen en zegt: “Je bloost, dat is toch niet erg dat je naar TH wilt?” Ik zucht en schud lachend mijn hoofd. “Ik zou denk ik niet naar een concert gaan” zeg ik met een glimlach. “Maar waarom niet? Ze zijn erg goed live!” zegt Angelica. Ik haal mijn schouders op en neem een slokje drinken. “Misschien regelt Teenmagazine wel een interview” Dat schiet letterlijk en figuurlijk in het verkeelde keelgat. Ik begin te hoesten en Angelica mept me op mijn rug. “Dus…” zeg ik als ik uitgehoest ben. “Klonk lekker” zegt Angelica. Ik knik en eet verder. “Wat?” vraag ik als Angelica na 5 minuten nog niet is gestopt met naar me te staren. “Niks” Ik rol met mijn ogen. “Wat is er?” “Nou, ik vraag me gewoon af waarom Tokio Hotel jou zo interesseert” zegt ze. Wat moet ik daar nou op zeggen? ‘Ja, nu je het toch vraagt. Ik heb een paar maanden een relatie met de zanger gehad tot 1 of andere debiel voor ons besloot dat we het uit moesten maken. Het was de meest gruwelijk nacht van mijn leven tot nu toe’ Klinkt nogal ongeloofwaardig, niet? “Hallo? Aarde aan Liz” Ik knipper met mijn ogen en kijk haar weer aan. “Ik vind hun muziek gewoon goed” zeg ik waarop Angelica hard begint te lachen en ik besluit maar verder te eten.