No ID... 4

WhY???
Op dat moment neemt je instinkt het dus echt over. Zoals ze vaak zeggen flitst je leven voorbij. En weetje dat gebeurde dus ook bij mij. Ik zag Sirin die mij vond, Fiu die mij leerde vissen en ook dat ik Angel vond. Ik hoop zo dat Angel het goed red zonder mij! Vaag voel ik nog net dat er twee armen om mijn middel sloegen en verlies ik al snel mijn bewustzijn.

Piep, piep, piep… dat gepiep het blijft maar doorgaan. Ik voel een hand over mijn hoofd gaan. Piep, piep, piep… langzaam open ik mijn ogen. Mijn oogleden lijken wel van lood. Vaag zie ik een schim die een mens moet voorstellen. “Ben ik dood?” vraag ik zwakjes. “Nee, jho!” hoor ik een stem. Die stem… waar ken ik hem van? Met al restjes energie in mijn lichaam probeer ik te bedenken van wie die stem is. Dan word de schim duidelijker. Het is de jongen, die Tom. “Tom waar ben ik?” vraag ik zwakjes. “Je bent in het ziekenhuis!” zegt Bill. Die naast Tom ik komen zitten. Gelijk ben ik weer puur bij bewustzijn. Ik hijs me gelijk omhoog. “Ziekenhuis! Ik heb helemaal geen geld voor het ziekenhuis. Ik… ik moet vis gaan vangen anders hebben we vanavond te weinig eten!” Ik wil gelijk uit bed maar Tom duwt me terug op bed. Ik probeer me te verzetten maar er zit echt geen kracht meer in mijn armen. “Rustig maar Dushi! Ik heb het ziekenhuis voor je betaald. En dat eten regel ik wel. Met hoeveel zijn jullie?” vraagt hij luchtig. “Uuhm met ze 25e.” zeg ik langzaam. Tom pakt zijn portemonnee een haalt er 5 briefjes van 500 euro uit. En geeft die aan mij. “Tom nee, dit kan ik niet…” “Dushi dit neem je aan…” “Tom ik wil niet afhankelijk van je zijn!” “Dat ben je toch wel. Zonder mij was je er niet eens geweest!” “Ja daarom, je hebt mijn leven gered; Ik sta nu bij jou in het krijt en dan…” “Dan geef ik jou 2500 euro!” zegt Tom lachend. “Waarom geef jij eigenlijk zoveel geld aan een meisje dat je waarschijnlijk nooit meer ziet na vandaag?” “Mag ik ook mijn goede daad doen voor vandaag?” vraagt Tom lachend. “Hoe komen jullie aan zoveel geld?” vraag ik argwanend. Nu is het Bill’s beurt om iets te zeggen. “Weet je niet wie we zijn?” vraagt hij zachtjes. “Moet ik jullie kennen dan?” vraag ik onzeker. “Nou… ik weet niet of de mensen in Curaçao ons kennen; Maar Tom en ik zitten in een beroemde Europese band.” “Ow…goed dan. Maar de vraag is natuurlijk of ik dat wil geloven. Misschien zijn jullie wel Europese bankrovers die hun buit willen dumpen.” “Volgens mij gaat het al weer goed met haar. Ze kan tenminste al weer bij de hand doen!” zegt Tom met een grijns. “Oke goed ik neem het geld aan. En ik blijf nog even in bed liggen. Maar waarneer mag ik weer naar huisde toe? De Doki maakt zich vast zorgen!” Shit, waarom kon ik niet gewoon liegen. “Wie is DE Doki?” “Niks… vergeet het maar.” “Dushi je bent een vreemd en geheimzinnig meisje. Maar ik zal even vragen wanneer je weg mag!” zegt Tom lachend. En hij loopt richting de deur.