Because you were/are special to us/me (FTSK) 58

De volgende ochtend word ik wakker met mijn hoofd op Kyle zijn borstkas. Ik kruip langzaam en voorzichtig uit bed zodat ik Kyle niet wakker maak en stap zo stil mogelijk naar de deur. "Waar gaat het mooiste meisje ter wereld naartoe?" hoor ik uit het bed komen. "Je bent een slijmbal en ik ga naar beneden, ik heb honger" lach ik. "Wacht, ik ga mee." Hij springt uit bed en volgt me naar beneden.

"Goedemorgen" begroet Caleb ons. "Wat dachten jullie van een dagje skatepark?" stelt Kent voor. "Goed idee, je bedoeld toch met ons allemaal?" vraag ik voor de zekerheid. Het zou me niet uitmaken als ik alleen met Kyle zou moeten maken maar ik heb echt zin in een dag skatepark met al de jongens. "Natuurlijk, we gaan je niet de rest van de vakantie enkel tijd geven met Kyle hoor." lacht Austin. "Spijtig" Kyle en ik lopen de keuken in en ontbijten. "Vertel nu eens hoe het was in het skatepark want jullie vertelden er helemaal niets van behalve dan het veel betekenende antwoord van Elisa dat het leuk was." dringt Marc aan. "We hebben geskate, gekust, geknuffelt, een meisje afgewimpeld en naar de sterren gekeken en gegeten." antwoordt Kyle een beetje geïrriteerd. "Genoeg details of moet je alles tot in de puntjes weten?" vraagt hij er meteen achter. "Pittige details mag je achterwege laten, de rest willen we wel horen." antwoordt Jonathan. Kyle en ik draaien met onze ogen en zwijgen. Als we gegeten hebben gaan we ons klaar maken om te gaan skaten.

Zoals verwacht moeten we ook deze keer op Caleb wachten. "Dag Caleb, we zijn weg zonder jou!" roep ik naar boven en open de deur. "Wacht nou even" gehaast komt hij de trappen afgelopen. Hij neemt zijn schoenen en loopt naar buiten voor ikzelf buiten ga. Pas als hij buiten is doet hij zijn schoenen aan. "Je hebt mijn skateboard toch mee hè?" vraagt hij wanneer ik de deur dichttrek. "Ik niet, Jonathan heeft het" Hij loopt naar Jonathan en neemt zijn skateboard aan. "Wanneer gaat hij eens leren zich wat meer door te zetten?" vraag ik lachend aan Kyle. "Niet, het is en blijft nog steeds Caleb. Misschien leert hij het wel in Amerika. Met jou in de buurt zal hij zich wel haasten." lacht hij. "Oh dat doet me er aan denken dat ik maar beter eens kan bellen naar mijn ouders." voegt hij er meteen bij. "Bel jij maar, ik ga wel even Austin en Marc op de zenuwen werken." Hij geeft me een kus, neemt zijn gsm uit zijn broekzak en laat me vertrekken. Ik loop naar Austin en spring op zijn rug.

"Austin, mijn beste jongen, wat ben ik blij dat je er ook weer bent" lach ik. "Elisa is weer helemaal terug de oude!" roept hij voor heel de straat. Lachend slaag ik hem op zijn schouder. "Wat wil je daar nu weer mee zeggen?" Hij haalt zijn schouders op. "Je was niet helemaal meer de Elisa van voor je Fabian ontmoette. We konden het ook niet zo goed vinden met Fabian dus eigenlijk zijn we wel blij dat hij weg is." zegt hij eerlijk. "Ik wou je helemaal niet kwetsen, ik ben gewoon eerlijk." gaat hij verder. "Ik ben helemaal niet gekwetst, je hebt gelijk, Fabian was niet bepaald de persoon die ik nodig had. Hij was wel vriendelijk tegen mij maar tegenover jullie stond hij vijandig. Hij wou jullie niet op het feest en hij wou jullie zeker niet laten zingen. Ik heb trouwens nog iets gehoord van Kyle over Fabian dat me ook niet echt aanstaat." antwoord ik hem. "Met Kyle is het leven zoveel mooier. En natuurlijk ook met jullie. Ik heb jullie echt gemist. Ik ben zo blij met jullie in mijn leven. Oh, voor ik het vergeet, ik kom mee naar Amerika en breng er de rest van mijn leven door met jullie." vervolg ik. "No way, meen je dat?" vraagt Marc verbaasd. "Zou ik zoiets zeggen als ik het niet meen?" vraag ik hem. "Nee, dat is waar. Zoiets zou jij nooit zeggen als je ons in de maling wilt nemen." bedenkt hij. "Wij houden van Elisa" roept Austin luid uit. "Shht, ik moet hier wel met jullie de komende 2 weken nog doorbrengen" lach ik. "Ach, iedereen mag weten wat een fantastisch meisje je bent." antwoordt Austin. "En ze is van mij." vult Kyle aan terwijl hij tussen Austin (op wiens rug ik nog steeds zit) en Marc. "Je mag ze hebben , ik denk dat ik door mijn benen zak als ik haar nog langer op mijn rug heb" lacht Austin terwijl hij doet alsof hij het elk moment gaat begeven. Ik spring van zijn rug af en leg een arm rond Kyle zijn middel.

"Mijn ouders zeiden dat ze zouden uitkijken voor een huis en twee jobs" laat hij me weten terwijl we het skatepark binnenlopen. "Ik hou van je" Met een lach op mijn gezicht krijg ik een kus van hem.