The Gift of Blood... 7 (twilight)

The First thing to do?
"Nee niet echt nee. Het is geen mens, geen vampier en ook zeker geen weerwolf. Ik heb in heel mijn leven nog nooit zoiets gezien!" zuchte Edward. "Kan het ook niet een anders wezen zijn dan?" "Bella, wat zou ze moeten zijn? Ik bedoel ze is echt geen elfje ofzo..." grinnikde hij. "Edward ik heb in het jaar dat ik hier woon moeten verwerken dat vampiers en weerwolven bestaan. Ik hou alle optie's open," legde ik uit. "Misschien heb je gelijk. Ik zal Carlisle er nog wel naar vragen." En met deze woorden is ons gesprek beëindigt.

Voorzichtig slaat Edward zijn armen rond mijn middel. "Wat zou je eerst willen doen als je zoals ik ben?" "Wil dat echt weten?" vroeg ik zachtjes. "Anders vraag ik het niet, hè?" antwoorde hij simpelweg. Ik dacht even na.

"Ik weet het niet," bekende ik eerlijk. "Helemaal niets?" vroeg Edward verbaast. "Wat deed jij eigenlijk als eerst?" "Uhm... toen ik eindelijk een klein beetje over de eerste walging heen was? Piano spelen of rennen, denk ik." "Maar dat kon je als mens ook al," antwoorde ik verbaast. "Klopt misschien vond ik het daarom ook wel heen fijn. Maar rennen als vampier is toch anders hoor. Het geeft je het gevoel van volledigheid. Alsof je op dat moment gewoon even geen vampier of mens bent. Op dat moment is het alleen jij zwevent over de grond." "Voelt het als zweven?" vroeg ik ademloos. Langzaam gaat Edward een knikje.

De rest van de avond verliep rustig. Edward vertelde verhalen over zijn leven voor zijn 'verandering'. Niet dat hij nog veel wist hoor. Maar de dingen die hij wist klonken of ze elke dag waren opgehaalt uit izjn gedachten. En ik denk dat ook wel zo was. Edward had altijd zich erg gehecht aan zijn herinneringen.

Om 2.00 s'avonds zaten we nog steeds te praten. Onder dwang moest ik toen toch maar slapen. Hij had me op bed gelegt en me strak in mijn deken ingepakt. Voorzichtig legde hij me zoals elke avond naast me neer. Fluisterde mijn slaapliedje en sloeg zijn armen beschermend om hem heen. Het was misschien niet een warm lichaam maar ik wilde het dicht bij me.

"Edward?" mompelde ik zachtjes. "Ja? Bella?" "Voelt jou huid nog steeds koud aan voor mij als ik een vampier ben?" Edward dacht even na. "Ik denk het niet. Misschien voelt hij dan zelfs warm aan." Een glimlach verscheen op mijn lippen. En met deze nieuwe informatie in gedachten viel ik in slaap.